Ik heb de hele dag het gevoel alsof ik met ingehouden adem rondloop,als in een soort vacuum, en dat allemaal omdat ik morgenochtend de uitslag krijg. Ik verwacht niet dat er iets vervelends uit komt, daar voel ik me te goed voor, maar toch. Aan de andere kant -zo bedacht ik me vanmorgen- als er iets aan de hand was geweest hadden ze me toch wel eerder al gebeld? Niet meer aan denken, uitzetten die knop.

Om mezelf af te leiden ben ik mijn kledingkast gaan uitmesten waar meer dan alleen kleding in ligt, tekeningen met moederdag gekregen, allerlei verlopen proefmonsters van cosmetica tot versleten linnengoed wat als reserve kon dienen maar nooit als zodanig heeft gediend. In totaal 3 vuilnisbakzakken met wat er weg kan heb ik er uit gehaald, heerlijk, wat ruimt dat op. En dan zal ik zo de zakken allemaal wegbrengen zodat ze niet in de garage blijven liggen en misschien houd ik tijd over om te gaan quilten, moederdagcadeautje, dus daarover kan ik nu niets over kwijt. Nee mama, je hoeft geen lapjes te verven voor me ☺ ik heb zat.

Hier nog een toepasselijke puzzel, eentje van Witje. Gewoon op die naam klikken dus.

En terwijl ik even opzij kijk zie ik 2 laden die onder de kast staan, en ik heb geen idee wat daar allemaal in zit. Ook nog even gluren met de vuilnisbakzak bij de hand of toch rustig zitten met een kopje koffie? Zipje ligt op mijn stoel en zodra ik ga zitten komt hij op schoot en zit dan zo tevreden te spinnen, bedelend om gekroeld te worden. Ik zit wel in no-time onder de stoffige haren van hem, hij is ook zo in de rui maar laat zich niet kammen. Zopje is zo’n andere kat, ondanks dat hij als 2 druppels water op zijn broertje lijkt qua tekening; hij ligt op ons bed te glimmen, strak in het pak zo te zeggen, geen haartje ligt scheef, en er staan ook geen haren wild omhoog, zoals bij Zipje wel het geval is.