Zelden zoveel gedaan als vandaag, quiltwize dan wel te verstaan. Gelijk na het ontbijt in actie geschoten, eerst Roodje afgemaakt , het zint me niet helemaal zoals hij zit, zijn kopje moet eigelijk van tussen de struiken komen. Ik denk dat ik nog enkele blaadjes over de onderrand van zijn keel ga zetten. De bies was een verademing, rond dus geen hoekjes om mee te pielen om ze netjes haaks te krijgen.

En na 3 uur stikken kwam deze vanonder de naaimachine vandaan, een beeldje als je van zulke taferelen houdt:  en dit allemaal in het kader worshops geven. Die eenden, dat is een paneel, allemaal al gedrukt op stof, dat jullie niet denken: "jonge jonge zeg." Ze liggen er wel lekker dik op, bol dus, vanwege een trapuntotechniek., ze zijn nu heel aaibaar.

De puinhopen van het naai- en snijwerk in de woonkamer zijn opgeruimd, nog even de stofzuiger door de kamer gooien en klaar ben ik, de makelaar komt om 8 uur en dan wil ik niet met het zweet in mijn nek aan de deur staan.

We aten op veler verzoek vanavond risotto met paprika en vis, op het bord zag het eer als een plaatje uit,zo mooi, maar ik ging hopeloos de mist in door er tijdens het garen witte wijn in te mikken ipv rode. "Dat zie je toch aan de fles?", riep Evelien verbaasd, toen ik zei dat ik het pas in de gaten had toen ik het uitschonk, maar neen, de fles was van donker glas en ik dacht dus dat witte wijn in transparante flessen zat en de rode in de donkere. Vandaar.

"’t Is niet echt vies hoor mama,", zei ze,"maar het smaakt lang niet zo fruitig als wanneer het met rode wijn klaar is gemaakt.", en ze nam nog een slok wijn uit haar glas. 

Jullie voelen hem al hangen? Evelien mag voortaan de risotto maken. En Tim mag dan de vis klaarmaken, want die was gortdroog, ik bespaar jullie het gezicht dat bij die constatering gemaakt werd. Suzanne hield wijslijk haar mondje, geen kik over de paprika die ruimschoots aanwezig (lees overheersend) was, want anders mocht zij die voortaan snijden.

’t Was me een dagje wel.