Toen ik eergisteravond het licht in de kamer uitdeed en wilde gaan afsluiten om te gaan slapen, hoorde ik het geluid van een krekel en het klonk zo hard dat ik dacht dat ik de schuifpui open had laten staan. Maar nee, deze was dicht en het geluid kwam wel van erg dichtbij en ik deed het licht weer aan en zag op het plafond een hele dikke grote groene krekel zitten, die toen wijselijk zijn mond hield. Gewapend met een keukentrapje, hoog glas en ansichtkaart kwam ik terug, ving het beestje en zette hem buiten. "Je mag blij zijn dat ik je ving, anders was je misschien al dood geweest", sprak ik tegen het beestje dat van schrik eerst tegen het glas sprong alvorens de wijde wereld in te huppen. Als het Perry niet was geweest die hem in de magnetron had gestopt, dan was hij verdwenen in de maag van Zopje, die gek is op insecten. Waar was Zopje vanmorgen toen er een dikke spin vlak langs mijn gezicht naar beneden kwam abseilen en toen onder het hoofdkussen naast me wilde kruipen? In een snelle beweging gritste ik het beestje weg en gooide het achter me op de grond, na een hoop gekriebel in mijn hand. Stom eigenlijk, wie weet waar hij naar toe is gekropen, Zoooopje……