Als ik in bed lig wakker te worden, dan lijkt het wel lente, zo gaan de vogeltjes tekeer. Ze jagen achter elkaar aan, vanmiddag zaten er 3 roodborstjes in een achtervolging, de een nog feller dan de ander qua roodheid. Maar met de wind en regen vandaag leek het meer herfst, zonde zo nat als alles is, het blad ligt te rotten aan de randen van het grasveld, vanonder de heg gewoeld door mezen en duiven die op zoek waren naar eten.
Vanavond maakte ik een flinke smak, ik was op weg naar het tuinhuisje om te kijken of Zipje daar lag te slapen, want hij had zich de hele dag nog niet laten zien en ik maakte me zorgen. Stap ik op natte gladde met algengroei overdekte tegels en als op ijs voel ik mijn voeten weg glijden. Ik zei zelfs nog "Oeps, daar ga ik!", alsof dat helpt.☺ Ik maak een smak op mijn bovenbeen, en de trekkoordknoop van mijn fleesevest (zo’n dikke knobbel) komt precies tussen been en tegels. Dat voelt niet fijn, kan ik je zeggen, en in de badkamer zag ik daar ook een mini-ei kloppend omhoog komen, grrr. Jullie weten dus wel wat ik morgen ga doen, tegels schoonmaken, hoe weet k nog niet, maar die gladdigheid moet weg. Zipje kwam gelijk aanlopen toen hij me hoorde, dikke kopjes gevend liep hij om mijn benen heen terwijl ik nog even checkte of alles het nog deed bij mij. Niks kapot, maar ik zal morgen wel stijf zijn. Het viel me wel op dat het scheelt als je niet zo zwaar bent, je valt eleganter lijkt het, met meer gratie, ook al is de pijn er niet minder om. Ik had zelfs de tijd om "Oeps" te zeggen, ik bedoel maar.