Vroeg opstaan vandaag, de monteur van de hordeurenwinkel komt de nieuwe deur plaatsen, wij zijn de eerste op zijn lijstje, en dus sta ik al om 8 uur klaar voor ontvangst. Ik zit al halverwege een opgenomen CSI wakker te worden als hij aanbelt, het is half 9, ik zet snel een kopje koffie voor de goede man en hij gaat aan de slag, terwijl het een 'Jantje huilt, Jantje lacht' is met het weer; de man staat het grootste deel van de tijd binnen te hard te zuchten, en te puffen, terwijl ik met mijn voeten op een bankje naar het spannende eind van CSI kijkt.  De monteur is een man met forse overgewicht, dus vandaar ook het harde zuchten en puffen, het is alsof hij een zware workout doet; ik mag blij zijn dat hij niet tijdens het werk een infarct of beroerte krijgt (en hij ook)!

Stipt half 10 is hij klaar en staat de hordeur keurig te doen waarvoor hij is aangenomen, beestjes tegen houden. Helaas houd het ook de Zipjes en Zopjes in deze wereld tegen, dus daar moet ik nog wat op verzinnen, of liever gezegd, het verzonnene uit gaan voeren.  Maar niet vandaag.

gisteren deze foto's gemaakt, genieten, met ijsthee op de schommelbank, beetje lezen, beetje kijken, beetje lusiteren.

Het is bee vanmiddag bij mij thuis, en ik ontruim het grootste deel van de tafel, zodat mijn vriendinnen ook nog ergens kunnen zitten en werken. Ze druppelen binnen, vol verhalen van vakanties en vragen over hoe NYC was, en zo halverwege de rit zitten we zowaar allevier te werken, en kletsen, en werken. Julie is haar Hofman batic quilt aan het sandwichen, hij is zo mooi van kleur!, Angela tekent een friemelig diamantjes patroon op papier, en Miranda krijgt een DJ'tje af, oeh wat lief (nee, geen foto gemaakt, gek genoeg, maar hij is vast een dezer dagen op haar blog te zien). En ik weet zowaar 2½ Dresden Plate af te maken, met de machine, paperpiecemethode, omdat ik even tempo wil maken. Gezelligheid kent geen tijd, opeens is het half 5 geweest en stapt Julie op de fiets, en het is al half 6 geweest als ik Miranda en Angela uitzwaai.

Terwijl ik de andere helft van de DP af probeer te maken, hoor ik een enorme klap, metaalachtig en ook dof, en mijn eerste gedachte is dat Zipje zijn schouders tegen de hor heeft gezet, en deze nu eruit is gevallen, en ik spring op, om te constateren dat de katten in subcomateuze toestand op de banken hangen, en de hordeur nog gewoon in het deurgat staat.

Dan moet het van buiten zijn gekomen, en ja hoor; buiten hoor ik geroep, en ik zie in het plantsoen achter de heg een busje staan waar geen busjes kunnen staan, en ren naar de heg om door het gat te kijken wat er gaande is. Een man stapt uit de verder lege buurtbus vanaf de bestuurderskant, hij kan lopen en staat even stil, kijkt geschrokken om zich heen, en nog voordat ik door de heg heen naar hem kan stappen, staan er al andere bestuurders van achterop komende busjes bij hem. De mensen bellen 112 en de man zegt geen hulp nodig te hebben, hij is niet gewond zegt hij, ook al gaat hij even later erbij zitten. Zo te zien is de auto tegen een lantaarnpaal aangeknald en tot stilstand gekomen tegen een dikke boom; lang leve de veiligheidsgordel. Ik zie dat de andere mensen bij hem blijven, het ziet er niet verontrustend uit (een aanwezige vrouw reageert als een EHBO-er), en ik ga naar binnen.

Binnen een kwartier staan er politie en ambulance bij hem, en hij loopt even later naar de ambulance om op de brancard te stappen. Terwijl wij aan de koude pastaschotel zitten (de kinderen hebben gekookt), komt een bergingsbedrijf het busje ophalen, en nog wat later staat er een takelwagen, om de lantaarnpaal weg te halen. Never a boring moment. De schemering treed in en de bosuil laat zich van zijn beste kant zien horen, hij zit ergens hoog in de bomen achter ons huis, zo jammer dat ik ze nooit zie, maar horen is ook al heel wat.

Morgen heeft zoon nog een rijles om 8 uur en vlak daarna zijn rijexamen, hij is behoorlijk zenuwachtig, en wij met hem, haha. Jammer dat hij net voor het slapen gaan bericht kreeg van de huisbaas van zijn vriend dat de leeg komende kamer in Tilburg (2 minuten fietsen van de universiteit) al vergeven is. Hij zal nu actief op zoek moeten gaan naar een kamer, ah ja, het is geen Amsterdam, dus we hopen dat het vlot gaat, en anders is het met de trein op en neer reizend voorlopig wel te doen.