Zover zijn mijn hexjes al, en dan heb ik het nog niet over de stapel losse gekleurde hexagonnetjes die in een bakje zitten te wachten om aan gele en witte hexjes gekoppeld te worden. Nu ben ik begonnen weer met enkel witte hexjes te maken, want deze zijn op. De gele, daar heb ik er ook geen meer van, helaas door gebrek aan die stof. Ik heb mijn hoop gevestigd op Carly, die op een beurs gaat kijken voor me deze maand, en op Katrien, die een oproep heeft geplaatst in een lost fabrics site (of zoiets). Onder deze log zet ik een foto van de gele stof.
Perry zag me deze combinatie op de poef neerleggen en zei gelijk: “Mag ik een suggestie doen?” “Nee, deze keer even niet, het is enkel snel voor op de foto om te laten zien hoever ik al ben. Later.” Ik zag ook wel dat er teveel rood/roze bij elkaar lag. DUH
Zojuist kwam Suzanne even beneden om een welterustenkusje te geven, terwijl Perry naast me op de grond (hij op de grond en ik op de stoel achter de pc) met me zat te kroelen. Ze schrok een beetje: “Heb je moeten huilen mama?”, vroeg ze bezorgd, en op mijn antwoord dat papa en ik aan het kroelen waren, “lekker klef aan het doen dus”, moest ze lachen. Want zo noemt ze het kussen en kroelen van ons altijd “Klef, klef, klef.”, roept ze dan als ze ons weer zo ziet staan en langs loopt.
Vandaag dus een hele dag alleen thuis, aan de ene kant heerlijk, rustig en zo, maar ik mistte wel de aanwezigheid van mijn moeder. Heel erg stil in huis, veel tijd voor meditatieve momenten. Maar goed, dat komt ook omdat ik me alweer veel fitter voel dan gisteren, dus dan is je hoofd ook helderder om goed na te denken. Kan geen kwaad.
Wien kwam deze morgen voor een uurtje, boven de boel schoonmaken en wat stofzuigen, dus ik had wel even mijn koffiepraatje en de koffie smaakte zowaar weer.
Ook nagedacht over eten klaar maken (nou ja, brood bakken, eisalade en kippensoep maken, met kippenbouten die mijn moeder gisteravond al had gegaard in 1½ li water) en alles goed getimed. Brood was een half uur voor we aan tafel gingen al klaar, dus lekker warm nog, maar niet te warm. Er werd bijna gevochten om mijn eisalade, dus dat was wel een compliment (gewoon gehakte hard gekookte eieren met Remia fritessaus, zout en peper) en ik had zoveel gemaakt dat er morgen ook nog op brood meegenomen kan worden. Ik zal wel vanavond voor elk in een bakje eisalade klaarzetten, anders krijgen we dat gesodemieter weer, dat ze met een vinger naar elkaar wijzen van: “maar die heeft veel meer gepakt en toen was ik nog niet klaar in de badkamer.” Heb ik geen zin in morgen.
Aah, morgen; thoraxfoto, inspanningsECG en gewone ECG laten maken. Hopelijk zijn we vroeg klaar, heb ik lekker de middag om aan te keutelen. En misschien even met Perry een blokje om te lopen als hij even tijd heeft (hij werkt thuis op vrijdag).
Het is half 10 en een hoop gegiebel komt er uit de badkamer. Tim en Evelien weer, dubbel liggend vanwege het Superman-kapsel dat Tim in zijn natte haren heeft gekamd, met krullende lok op voorhoofd en al. Maar ik mag er geen foto van maken. “No fucking way.” krijg ik als antwoord. Dat is duidelijk.
Toen ik zei dat ze dit in de Jaren 30 ook hadden, vroeg hij hoe we de jaren waarin we nu zitten van 2000 tot 2010 eigenlijk moeten noemen. “Vraag ik me opeens af.”, klinkt het droog in een Ernie stemmetje. Ik opperde “de jaren 10?”, maar dat werd gelijk van tafel geveegd, “daarmee bedoelen ze de jaren 2010 tot 2020 mee.”, verdorie gelijk heeft-ie wist ik direct, ik begin steeds blonder te worden. En Tim steeds meer adrem.
Net als eergisteren, in de keuken; ik vraag Tim of hij de zware frituurpan even terug in het onderste kastje wilt zetten, krijg ik als repliek: “Mankeert er wat aan je handjes?” om gelijk met een “Oooh meen ik niet hoor mama, was maar een geintje.” Ik moest er hartelijk om lachen, want ja, dat dit een grapje was snapte ik wel.
Toen ik Evelien vroeg stil te zijn op de trap vanwege Suzanne, zei ze dat die nog wakker was; “ze zit gewoon nog te tekenen.” Dus ik brul naar boven dat Suzanne moet gaan slapen (eigenbelang want dat grietje heeft bij slaaptekort een superochtendhumeur) en ze riep “goehoed” terug op zo’n toon dat ik voelde dat ze Evelien nog wel gaat bedanken voor dit geklik.
Kids, never a boring moment.
valt me nu pas op, suus en jij lijken best wel op elkaar, toch? ik zie twee dezelfde gezichtjes op die foto’s.
Duim, duim, duim voor morgen!
Knuffel ….. klef, klef, klef!
Yvonne
ik duim mee voor morgen
(en ook dat je je stofje vindt! mooie hexjes trouwens!)
knuffel uit poperinge
Inge
Mooi hoor al je hexjes,hopelijk kun je straks verder met je gele hexjes,even geduld nog,misschien komt er nog iets uit de bus.
knuffel uit Wulpen
Katrien
Ik heb geduimd en hoop dat het heeft geholpen.
Je bloementapijtje schiet lekker op. Leuk om te zien zo.
Het wordt wel een hele kleffe boel, maar ook een knuffel van mij erbij
Marianne
Wow, je hebt niet stil gezeten! Ziet er erg leuk uit als geheel al! Heel inspirerend! En wat een leuke muts heeft Arja voor je gemaakt! Die is helemaal in de breifase! 😀
Hopenlijk zijn de uitslagen goed van alle onderzoeken! Duim voor je! Hou je taai. Blij te lezen dat het redelijk goed met je gaat, naar omstandigheden!
Liefs,
Marianna
Hallo Shirley,
Ik weet niet hoe groot je hexagonetjes zijn maar ik heb wel stukjes gele jaren dertig stof liggen…15 bij 15 cm.
Het is alleen niet de zelfde print.
Groeten van Annette