Wakker worden in met regen kletterend tegen de ramen, heerlijk, nog een keertje omdraaien om nog een beetje in te dommelen maar dan toch opstaan omdat het indommelen niet lukt vanwege naargeestige gedachten en beelden. Ik heb de laatste week een paar oude door een bedrijfje op USB overgezette home video’s bekeken om voor de kinderen en hun aanhang korte compilaties te maken van hun jeugd. Helaas kwam ik al vrij snel iemand tegen die we nooit meer willen zien, en ben er gewoon een week niet goed van geweest. Je denkt dat je na alle therapie dit wel aan zou kunnen, maar helaas.

Ik ben nog van plan om deze opnames te bewerken, desbetreffende persoon eruit te knippen zoals ik al eerder heb gedaan met alle foto’s, maar nu even niet. Ook omdat dit geen klus is die in een paar uur is geklaard, ik moet niet alleen alles bekijken maar ook alles beluisteren, want ook de stem hoeven we nooit meer te horen.

Door het schrijven van luchtige blogjes van afgelopen week verzette ik mijn zinnen, maar er kwam verder weinig uit mijn handen. Gelukkig was er genoeg moois om naar te kijken, zoals dit struikje in de voortuin die heel goed door de hete droge zomer is gekomen en met de dag roder wordt.

De haak-along van enkele jaren geleden die al die tijd onafgemaakt in een la  lag en ik tegenkwam op zoek naar iets anders, heb ik nu afgewerkt als kussenhoes, het kleurt mooi bij de bank.

En toen mijn vriendin zei dat haar vriendin woensdag jarig was, vroeg ik of ze nog van die dikke Gogh tassenstof had liggen van de reistas die we voor haar vriendin hadden gemaakt als cadeau afgelopen december. Ik heb om het patroon te snappen en te laten zien hoe het moest dezelfde tas gemaakt, dit is de mijne 

 Ik vond hier op YouTube het patroon met handige tutorial van een make up tasje en maakte het snel (kan nog steeds goed werken met tijdsdruk mits ik niet nog de stoffen moet uitzoeken), ene kant

Andere kant

Binnenkant

Ik heb aan beide kanten van de rits treklipjes gemaakt, deze zaten niet bij de uitleg maar zijn wel heel handig; de jarige job was er heel blij mee.
Loki zat net zo lekker op mijn stoel

Maar toen ik ze in “haar” tas naast mijn computer legde, sliep ze tevreden verder

En nu eens kijken wat ik mee ga nemen naar het quiltweekend, enkel handwerk of toch ook naaimachinewerk? Keuzestress.

Nog een grappige anecdote: toen ik vorige week bij het bedrijfje was om de overgezette filmpjes op te halen, zei de medewerker, een man van in de dertig, dat er bij een paar hele oude bandjes de snelheid anders was (deze waren door onze eerste camcorder gemaakt) en hij opende een bestandje om het probleem te laten zien en horen. Met twee klikken van de muis keken we samen naar het begin van de bevalling van mijn zoon, het leek toen op dat moment een goed idee om dit op te nemen, de camera gericht op mijn kruis, gelukkig niet ingezoomd, dat dan weer niet ?
De man aan de knoppen klikte het beeld dat hooguit vier tellen te zien en te horen was gelijk weg, mompelend dat dit nou niet het beste voorbeeld was, en ik zei dat hij dit beeld hopelijk snel van zijn netvlies af had, in ieder geval voor het avondeten. Hij lachte maar keek serieus toen hij zei dat hij dit wel gewend was met home video’s, “je wilt niet weten wat we tegenkomen”. Nee, dat wil ik niet weten, maar kan me er helaas wel een voorstelling bij geven.