Vanmorgen gaf de weegschaal 1,6 kg minder aan dan woensdag, wat een opsteker! Ik drink meer water dan anders, snoep niets meer, pak de fiets voor kleine boodschapjes en als ik een brief post doe ik er een half uur over vanwege de wandeling die ik er achteraan plak. Gisteren was ik wel blij dat ik mijn plu meenam, hoewel het nog heerlijk zonnig was hingen er al dreigend zware wolken vlakbij en jawel, na een kwartiertje lopen begon het te spetteren en toen ik vlak bij huis was regende het zo hard dat het water via de stoep tegen mijn knieën opspatte. Suzanne zat in de klas en zag me voorbij lopen, en moest lachen; mama zonder jas aan onder de plu.

Ik had tijdens het lopen mijn Ipod op met het verhaal van Renate Dorrestein (mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor) en thuisgekomen plofte ik met een glas water en een appel op de stoel neer om het verhaal verder te beluisteren, want het is zo goed geschreven! Maar appel eten met Ipod op gaat niet, je hoort dan alleen het gekraak en geknauw. Zopje besloot om ook op schoot te komen, en een kwartier later belde een man uit Halsteren aan de deur die ons van alle lavastenen kwam verlossen die ik op Marktplaats had gezet, ze lagen al een jaar tegen het schuurtje aan te niksen. Gelukkig was de plensregen overgegaan in miezerregen en was hij een kwartier later alweer weg.

Gisternacht is er een kat door het dak van de schommelbank gezakt

Ik kan het niet anders verklaren, grote winkelhaken zitten er in; ik vermoed dat Zopje achter een vogel aangezeten heeft die op het dakje zat. Misschien een ander dakje maken? Ik heb nog een tegoedbon voor een nieuwe schommelbank liggen, maar nu nog de tijd vinden om er eentje te gaan uitzoeken.

Gistermiddag en avond heb ik een beetje gewerkt aan een nieuw quiltje,  nou ja, ik denk dat dit een tasje gaat worden. Vlechtwerk van 2 verschillende stofjes, ik hoop er vanavond aan verder te kunnen werken, hoewel…Tim moet om 7 uur afdansen, brons!

En om mezelf even te verwennen heb ik net een masker opgehad, eentje met dode zeemineralen; het is een soort doekje gedrenkt in joost mag weten wat (dode zeemineralen) dat al in de vorm van een platgewalsde gezicht is uitgeknipt, het ruikt fris en tintelt een beetje en mag maar 5 minuten op. Nu heb ik 1 keer die waarschuwing genegeerd en een masker wel een half uur lang op gehad, met gevolg dat ik een halve dag later nog precies zag waar het masker had gezeten, dus hield ik de klok deze keer scherp in de gaten. Het ziet er niet uit zeg, zo op de foto, Perry vraagt of ik de mensen bang wil maken. Tssss. Mijn gezicht voelt nu als een babyhuidje zo zacht. Over 2 uur zit ik bij de kapper en kom ook daar als herboren vandaan, en met het mooie weer van nu kan de dag toch niet meer stuk!