Kijk Sophietje stoer achter haar papa en opa aanlopen, voor het eerst een heel eind helemaal los 🥰 klik hier om de short te zien
Ze hadden een tijd in de cafetaria gezeten om de andere twee patiënten op de kamer van DH rust te geven. Ze kreeg een lekker ijsje te eten en samen wat drinken; beneden zitten met zoonlief, schoondochterlief en lieve Sophietje was een welkome afleiding voor mijn lief. Vrijdag hadden we de uitslag van het weefselonderzoek gekregen, en het was even slikken; we wisten dat er een kleine kans was dat er toch levende kankercellen bij het dode tumorweefsel zouden kunnen zitten, en dit was dus helaas ook het geval. De oncoloog kon ons niet zeggen of de levende cellen in het midden of aan de rand zaten. Dit zal blijken uit de MRI scans de komende maanden, en dan zal het team van ETZ met een plan du campagne komen.
Diepe zucht. Ja het viel tegen, maar we gaan gewoon verder met aansterken, en gaan vooral niet bij de pakken neerzitten.
Vanmiddag zaten we samen in de cafetaria van het ziekenhuis, aan een tafel bij het raam met uitzicht op het komen en gaan van bezoekers. Bijna net alsof we een terrasje pakten in de stad, mensen kijken. Onvoorstelbaar, overal bordjes met “Rookvrije zone”, ook bij de bankjes, en wat doen de patiënten en bezoekers zodra ze daar gaan zitten? Ze steken er eentje op. Ook bezoekers die koud buiten staan op weg naar de auto er eentje opsteken, jemig.
Donderdagmiddag was ik met Jon bij de dierenarts voor zijn inenting tegen kattenziektes, het Parvo virus maakt veel slachtoffers onder de niet ingeënte zwerf- én huiskatten, diarree, braken, sloomheid en koorts. Ook de binnenblijfkatten kunnen besmet raken doordat het virus via schoeisel en kleren mee naar binnen genomen kan worden. Helaas waren de inentingen bij onze mannen niet meer up to date, dus kreeg Jon er als eerste nu een en over vier weken nog een.
Morgenochtend moet ik Sherlock en Fay brengen, ik verheug me er nu al op, Fay laat zich niet zomaar pakken, en doordat Jon het dierenartsluchtje op had, zijn de andere twee gewaarschuwd en zijn schrikachtiger dan anders. Ik hoop Fay als eerste in een kooi te kunnen stoppen, en daarna Sherlock in een andere kooi, oh boy. En dan over vier weken weer 😰 Ik hoop het zonder al te veel verwondingen morgenmiddag te kunnen navertellen in een blog. Erger dan donderdagmorgen bij de tietenpletter kan het toch niet zijn
Zit je met je borst platgedrukt snoeihard ingeklemd, zegt de radiologie: ”Even zo stil mogelijk blijven staan, ” terwijl ze de foto neemt. Nou, wees gerust, ik ga nergens heen hoor, veel te bang dat-ie losscheurt.
Je schrijft het al… hé verdorie.. het blijft toch echt spannend elke keer en dan slikken bij de uitslag.
Ik denk veel aan jullie…
Och, lieve sophie al aan de wandel. Zo leuk!! Das toch genieten!!.
Oeps, het wordt toch tijd dat men hier in Nederland ook de vrouw vriendelijker manier van onderzoek gaan invoeren!!! (Hier ligt het zakje voor darmonderzoek klaar pfff).
Oeps , dat was zeker even slikken.
Heel veel sterkte weer , de komende tijd, om niet op die pakken te gaan zitten !
grtjs Mieke
Dat is idd slikken en proberen positief te blijven.👼🏻🙏
En die kleine meid daar in het ziekenhuis hoe ze daar gelijk de kuierlatten neemt!
Zo ze hebben jou goed te pakken gehad bij de pletterij!!! Waarom kan het in het ziekenhuis wel met minder druk en niet in die wagen?
Heb geregeld gezegd dat ik ga gillen als ze het nog strakker gaat drukken en ook een keer gedaan! Wat schrok ze daarvan maar ze was gewaarschuwd!
Sterkte en een dikke knuffel voor jullie. 💞
groetjes, Truus uit Drenthe
Heftig, de spanning het wachten.je hoopt op zoveel meer. Hopelijk valt het mee bij verdere onderzoeken. Positief blijven is het enige wat je erdoorheen sleept. Sterkte met herstel, ze kunnen zo veel.
He bah, die borstfoto’s, dat kan allemaal veel humaner, dit is “gewoon” martelen, maar je hebt het weer gehad.
Wat een heerlijk kindje, dat is echt genieten van die kleine meid. Wat een stralende ster, jullie lichtpuntje.
Blijven hopen samen, heel veel sterkte
O, wat een tegenvaller !
Maar moed verloren, al verloren.
Dapper doorgaan dus, sterkte samen.
Sophie loopt, leuk om te zien.
Zij is wel een lichtpunt in jullie leven .
Groetjes.
Altijd weer zo,n spanning die uitslagen he.
En dan dit, maar jullie houden jullie zo sterk samen.
De kleine meid breng gelukkig veel afleiding en blijdschap voor jullie……………liefs. Conny
Shirley, laat ik beginnen met wat ik eerst zag, Sofie die zo schattig achter haar papa liep! Zo lief.
Maar toen viel mij de rolstoel op en toen kreeg ik een raar gevoel, dus eerst je blog gelezen en daar las ik over de uitslag van jouw lief. Heel naar voor iedereen in jouw gezin. Wat kan ik anders schrijven dan sterkte allemaal.