dat dacht ik, toen ik vanmorgen beneden kwam en Zopje intens gelukkig zag liggen,

en toen hij de flits hoorde, keek hij even op, kneep zijn oogjes dicht en open, alsof hij wilde zeggen: “Goed gedaan kul.”. En de oplettende kijker ziet gelijk dat ik al een ander blok heb gequilt, in het boek van Quilting Designs from the Past

vond ik deze beauty van een ontwerp, ik heb er een klein beetje aan veranderd, en zie het resultaat.

Opgetekend met de blauwe uitwisbare stift, en quilten maar.
Nu heb ik een steekregulator op de Bernina (BSR) en stel de steeklengte dus in, en bij het maken van de rondjes zet ik de steekjes korter dan bij het maken van de veren, want hoe kleiner de steken hoe vloeiender de lijnen zijn. Eerst maakte ik elk rondje afzonderlijk, maar kijk, als je er een slinger van maakt, dan kan je het op de terugweg weer met een andere slinger als rondjes maken. Hoe korter de op en neergaande lijnen elkaar opvolgen, hoe dichter de rondjes tegen elkaar aan komen.

Tijdens de pauzes van de series vanavond heb ik de 2e krans gemaakt, en meer geluk dan wijsheid: de veren draaien dezelfde kant op, poeh, daar had ik niet op gelet. Nu nog een vierkantjes-raster van de lijnen in het midden maken, ik zie dat ik er enkel lijnen naar 1 kant heb lopen. Is zo gedaan, en dan nog 2 blokken, en dan weer nadenken over de volgende blokken.

Vanmiddag was er de bee, en om iets handzamer te doen te hebben, ben ik met iets nieuws gestart.

Ja, ik weet het, veel te erg, maar ik heb mezelf moeten beloven hier alleen aan te werken in de kleine pauzes, als ik koffie drink tussen de bedrijven door. Ojee, nu krijgen mijn handen weer geen rust 😉 ook al is het cadans van steekjes naaien wel erg rustgevend, zalig dat tsjoek-tsjoek-tsjoek geluidje van de naald die door het stof zoeft. En als als Zipje even stopt met spinnen -hij ligt de laatste tijd erg veel op schoot- kan ik het helemaal goed horen, mmmm.

Jaren geleden (of was het pas vorig jaar?) had ik de Life is Beautiful patronenpakket gekocht in Zwijndrecht, ontworpen door Helen Stubbings, mijn moeder wilde hem graag maken, en zo zouden we weer samen aan de gang gaan; maar aangezien ik nog met meer dan genoeg dingen bezig was, bleef het bij mij in de kast liggen, en vanmiddag dacht ik er weer aan.

Snel een wit lapje gepakt, hele dunne vlieseline om er tegenaan te strijken, zodat de draadjes niet doorschemeren, en oja, welke kleur borduurgaren zou ik nemen? Pff, dat is lastig nadenken onder druk, ik koos voor mijn eerste ingeving, mooi rood is niet lelijk. Misschien dat ik elk blokje een ander kleurtje geef, doe es gek.

Daarna snel naar beneden gehold om het patroon op te strijken en de deur uit gevlogen om te gaan bee-en; we waren maar met z’n drietjes -de twee andere dames moesten werken-, maar wat een fijne groep meiden, gezellig, lief, een woord en gebaar van troost waar nodig, en er werd nog gelachen ook. Onze nieuwste lid biechtte op dat ze steeds minder zin had in het huishouden, nu ze het quilten had ontdekt, en of wij daar ook last van hadden. We keken haar grinnikend aan, huishouden? Welk huishouden?

Even iets anders, wat een rare tekst zit er bij die LIB blokjes, neem nou wat ik net heb gemaakt, “Life is what you make it to be” dat loopt toch  niet lekker, dat hapert bij het hardop opzeggen, vind ik. maar goed, het is de ontwerpster’s moertaal, dus dat zal wel kloppen. Nou denk ik dat ik op internet andere spreuken ga zoeken, en deze er onder ga zetten, niet bij alle blokjes hoor, alleen daar waar ik het er niet mee eens ben. Lekker eigenwijs.

Ik zag al dat er een website was met een tutorial van hoe je de quilt moet (kan) afmaken op de quilt-as-you-go methode; en bij deze blogger kan je heel veel mooie LIB blokjes zien, maar ook andere, ooh dat is toch smullen allemaal.