Met een hartpompfunctie van 59% liep ik op wolken het ziekenhuis uit; tussen de 50 en 60% is goed, met 59 % kon het dus haast niet beter! Gelukkig alles okay, en de ECG en bloeduitslagen van vandaag waren ook prima in orde. Allemaal heel geruststellend en ook de oncoloog was een en al lach.
Ik krijg een PETscan en een CTscan na de 4e chemokuur om te zien in hoeverre deze behandeling aanslaat; eerst was er sprake van enkel een CTscan na de 3e kuur, maar dat vonden de artsen te vroeg en niet helder genoeg (je ziet op een CT scan ook niet alles), vandaar de PETscan die dmv een vrachtwagen langs ziekenhuizen rijdt en er gelukkig ook stopt.
Met een PETscan wordt er een radioactief suikerachtig goedje ingespoten; kankercellen lusten daar wel pap van en op de plaats van deze cellen is op de scan dan ook hoge concentratie op de scan te zien. Ze zien dus de activiteit van de kankercellen.
Mocht er op de PETscan geen actieve tumoren meer te zien zijn, dan gaan we gewoon deze 8 kuren-kuur afmaken. Maar mocht er wel activiteit te zien zijn, dan wordt er na de 6e(?) kuur nogmaals een PETscan gemaakt worden en als het dan nog niet goed is, dan wordt er een groffer geschut ingezet; zwaardere chemo en een stamcel(beenmerg)transplantatie. Maar dat is een worst-case scenario en zover wil ik niet denken. De oncoloog denkt ook niet dat het zover zal komen, hij verwacht gezien zoals het nu al gaat dat het gewoon een goede uitslag zal zijn.

In de wachtkamer heb ik lekker een kipje zitten festonneren, nou ja ‘lekker’, ik vind het er niet mooi uitzien; veel te slordig en de kip valt haast niet op dankzij die hanepoten die ik erop heb genaaid. Nou voel ik me vandaag nog goed en fit, dus als ik effe de andere kippen machinaal vastnaai, met de mooie regelmatige festonsteek, dan doe ik de rest van het lijnenspel wel met de hand, met de steelsteek. Of ben ik dan erg aan het smokkelen?

Wien kwam vanmorgen, lekker ramen lappen binnen en buiten, en gelijk de vitrages er afgehaald zodat ik ze in de was kon doen. Nou ruikt het toch lekker in de kamer. Niet dat het er stonk hoor, maar gewoon een wasmiddel/wasverzachtigerluchtje extra erbij ruikt wel heel zomers.

Voor morgen neem ik in ieder geval de hexjes mee. Ik ben al een heel eind weer met de witte. Een suggestie van een quiltster was ook andere kleur hartjes in de bloemen te zetten, zodat ik verder kon naaien. Ik denk ook dat het speelser staat, meerdere kleuren middenin gebruiken. Ik had al geschreven dat ik ook meer wit tussen de bloemen ga zetten he, 2 wit ipv 1. Heel even schoot het door mijn hoofd dat ik ook de bloemen los op een witte achtergrond kon festonneren met de machine, dus niet met losse witte hexjes werken, maar nee, het moet wel ambachtelijk blijven he.
En wat mij ook heel erg naar mij aan het lonken was, was die kat met de zonnebloem van storybook farm quilt, waarvan ik ook al het paard en landschapje heb gemaakt.

Ik kan hieraan wel merken dat ik me steeds beter ga voelen weer (quiltende jeuk) zwaar balen dat ik morgen alweer de chemokuur krijg waarna ik me een 10 tot 12 dagen heel moe zal voelen. Maar goed, ik zit nu eenmaal in de achtbaan en moet de hele rit afmaken, hoe vervelend al die afdalingen en loopingen ook zijn.

Gisteren kwam de enige man langs die tegen mij in schuttingtaal mag praten; volgende week komt hij samen met een collega de schuttingen vervangen in onze tuin. Heerlijk, niet meer met de schrik in de benen elke storm meer afwachten. Bij de laatste lag de schutting achter bijna op de auto van de achterbuurman! Hij (de schutting, niet de buurman) zit nu vastgebonden aan de Leylandii, dus een knappe windstoot die dat omver kan krijgen. Maar dat is maar een stukje van de schutting, die aan de andere kant van het schuurtje verder gaat met iets van 23 meter die op half verrotte palen in de grond staat. Allemaal geschiedenis over een dikke week dus.
Hij voert alles zelf af, ook de ‘compostbak’ die heel bloedig door Perry gemetseld is. Zijn eerste metselpoging, nou ja, na iets van 9 jaar staat het nog steeds overeind, dus dat wilt wel wat zeggen. We hebben nog een grote plastik container, ooit van de gemeente gekregen in een poging Roosendaal wat milieubewuster te krijgen, en die doet het ook goed, dus kan die gemetselde bak wel weg blijven. Een zwarte dag voor de muizen, die er graag in nestelen.

Suzanne kwam thuis met een vriendin, en bespraken in de keuken onder het genot van een glas limonade hun zware leven in groep 6. Die toetsen, een ware marteling. “en waarom nou toch al die namen van de steden uit je hoofd leren, en ook nog moeten kunnen aanwijzen, stom gewoon! Ik neem later toch een navigatiesysteem in de auto.”