Nog even profiterend van het mooie en vooral droge weer was ik gisteren buiten aan de slag gegaan met onze bestrating, jaha, die zag je niet aankomen hè. Doet ze effe. De stoep naar onze voordeur is golvend, dit is niet zo gelegd maar zo geworden door de boomwortels die de stenen opdrukken. En de laatste jaren is een van die golfjes een flinke bult geworden waarbij het wachten is op een struikelpartij, en aangezien ik al kan struikelen over een luciferhoutje, was het puur uit eigenbelang dat ik me in werkoutfit hees en aan de slag ging. De rode lijn is er in gefotoshopt om aan te geven dat hier de nare bult is

Een serieuze struikelwaardige bult

Het was even pielen om de eerste steen er uit te wippen, en toen ging het snel en kon ik lekker afgraven tot ik de boosdoeners tegenkwam en er uit kon zagen. Ik liet de dikke wortel die je er rechts onder als een zwarte vlek ziet lopen zitten, deze lag te laag om de stenen op te drukken.

zo te zien aan de groeirichting zijn ze afkomstig van een conifeer die vlak bij het huis staat. Hier het laatste stuk, waar twee delen elkaar kruisten, maar waarvan de een dood materiaal was, het verpulverde gelijk

Een uurtje later lagen alle schoongemaakte stenen weer terug, niet perfect in lijn met de rest, maar de bult was weg en daar ging het mij om

Zand er over, goed invegen en na een mals buitje zal ik kijken of er nog meer zand ingeveegd moet worden, en dan is het goed zo. Alhoewel? Die andere twee heuveltjes aan de straatkant komen van de wortels van de Japanse Kers af, en ik vrees als ik ze doorzaag dit veel schade aan de boom zal berokkenen. Ik kan er nu eentje doen en volgend jaar de andere, maar ik kan het ook laten. Ja, gewoon laten dus, oké.

De wortels leg ik later bij de vijver voor de beestjes

Ik had Jon wel verwacht als toezichthouder, maar hij lag dus lekker te slapen en had het niet eens in de gaten gehad dat ik buiten bezig was.

Wat later pakte ik het padje aan bij de poort, de omhoog gedrukte stenen raakten de onderkant van de poort nog net niet, en ik moet hier dus echt altijd uitkijken dat ik mijn voeten goed optil, het is wachten op een valpartij. Het lijkt niet zo erg op deze van de oprit af genomen foto, maar als je kijkt naar de breedte van de voegen, dan zie je wel hoever ze omhoog steken.

Na een paar stenen te hebben gewipt kwam ik al dikke wortels tegen, ook hier zaten een paar bij die zo verpulverde, waaronder de wortel die richting het schepje ging, maar de zaag moest er aan te pas komen om de levende wortels los te krijgen. Nu kijk je richting de oprit

De dikste wortel is zo’n 5 cm dik, ik denk dat deze van de bolacacia afkomstig is die op de erf grens staat tussen ons en de buren.

Weer even schrapen, egaliseren en stenen schoongemaakt weer terug leggen, ik voel de belasting van deze zware stenen in mijn handen, de stenen van het voorpad waren een stuk kleiner en dus lichter. Het is dus maar goed dat ik er niet teveel stenen heb uitgehaald.  Foto weer van de oprit af genomen (dat houdt jullie scherp)

Voegen gevuld met zand, aangestampt en klaar, retestrak is het misschien niet,

maar kijk eens naar de gelijkmatige kier onder de poort nu, zo fijn

En zo mooi op tijd ook, hoewel er uit deze wolken geen druppel bij ons viel

De hal lag vol met met knuffeltjes, en volgens manlief had Jon de hele tijd dat ik buiten bezig was lopen joelen en spoken. Hij had dus niet door dat ik de garagedeur en de deur van de bijkeuken naar de garage op een kiertje had laten staan, speciaal voor hem. De andere katten krijgen de zware tussendeur naar de garage niet open getrokken, Jon wel.
Even bijkomen met een kopje koffie, en toen snel nog boodschappen gedaan, want dat was er gisteren bij ingeschoten, en we wilden toch wel een lekkere maaltijd nuttigen deze avond (gebakken aardappelen, sperzieboontjes en een stukje varkenshaas, met jus uiteraard. Zalig.
Maar nou komt het, houd je vast. Weten jullie nog dat ik schreef over mijn scones, dat ik het deeg te plakkerig had gevonden en dacht dat ik er teveel karnemelk bij had gedaan?

Ik zag in de supermarkt op de pakken met zelfrijzend bakmeel staan “nieuw nogwat”, nou ja, er stond natuurlijk geen nogwat op, maar dat er 500 gram in zat bleek dus het nieuwe te zijn. Hoezo? En toen herinnerde ik me dat Koopmans een tijd geleden flink van het padje af was en het hun een lumineus idee leek om geen 500 maar 400 gram in dezelfde verpakkingen te stoppen. Vast tijdens een brainstorm sessie gedaan na het nuttigen van geestverruimende middelen. Geniaal! Niet dus. Thuisgekomen viste ik het pak uit de papier container en ja hoor, het was een 400 grams verpakking.

Ach ja, het houdt een mens scherp hè, veranderingen.
Etenstijd, twee lieve bedelkontjes staan rechts van me, de andere twee aan de andere kant van me liepen net weg toen ik er een foto van wilde maken.