Nog 1 nachtje slapen en dan is het alweer een week geleden dat het quiltweekend in Westouter een feit was, de tijd gaat hard. Het was een gezellige drukte, waarbij vooral lekker doorgewerkt werd door de meeste dames.

Na elk quiltweekend kom ik minstens 1 kg zwaarder thuis aan, en dat heeft niks te maken met de aangeschafte lapjes, eerder van de ingenomen calorieën. Er staat ook altijd schandalig veel lekkers op het buffet op zaterdag, ik heb 1 keer wat gehaald deze keer en kon er verder goed afblijven. Dan kon niet gezegd worden van de bramen, tijdens een wandeling kwamen Ingrid en ik deze tegen en ze smaakten lekker. De nordic walken stokken kwamen ook nog goed van pas. ☺ Bij thuiskomst was ik een halve kilo lichter!

Ik heb 3 stitcherieblokjes afgekregen, die met de sproeier was echt leuk om te doen, wel bewerkelijk.

Zondag was de laatste quiltdag, moeke en ik vertrokken vroeg (half 4) vanwege het slechte weer, gieten en harde wind, bah. Om iets na 5 uur zette ik mijn moeder veilig af op Hoek en om iets na 6 uur was ik thuis, en ze waren blij me weer te zien, de pizzadoos op de grond in Tims kamer was een stille getuige van het losbandig leven dat ze zonder mij hadden.

En iedereen had dezelfde zin na de begroeting en na mijn vraag of alles goed was gegaan. "Er is iets gebeurd wat je niet leuk zal vinden.", en met een onheilspellend gevoel liep ik naar de keuken, die nog in tact was, door naar mijn naaikamer die er ook nog stond; de katten lagen ook overal in comateuze toestand lui te wezen, ik gaf het op.

"Wat dan, wat is er gebeurd?" Ik moest maar eens buiten kijken, en ik zag wel veel blad en enkele takken op het gras liggen, maar de huisjes stonden er nog, en zo ook de jacuzzi. De planten lagen een beetje plat na al die buien en windvlagen.

En toen zag ik het, de voorbij rijdende auto’s kon ik ook zien vanaf het terras, de haag was gesnoeid! Gelaten keek ik er goed naar en liep er naar toe om het goed te bekijken; de halve meter doorgroei was er helemaal af, hij stond nu weer op schouderhoogte. De gemeenteboys waren vrijdag blijkbaar met snoeituig langsgeweest en hadden de afspraak met de vorige bewoonster opgevolgd, hhhmmm (diepe zucht). Niks meer aan te doen. Het enige positieve was dat ze ook heel veel kleinere bomen hebben gekapt die veel licht wegnamen en heftig over onze tuin hingen met hun takken. Als het buiten donker is en ik in de keuken aan het aanrecht sta met het licht aan, kan ik zwaaien naar de passerende auto’s. Als het licht uit is kan ik dat ook, maar dan zien ze me niet. Waarom wilde de vorige bewoonster de haag zo laag hebben, intrigerend.

Vanmorgen zat de heg en onze tuin vol met meesjes, ze vlogen langs de ramen en pikten alle spinnen weg, grappig om dat zo van dichtbij te zien. 

En nu kan ik ook een applicatie laten zien welke ik voor een jarige quiltster had gemaakt. Hij komt uit het boek Welcome to the Northpole. Santa’s village in appliqué van Pieve O’ Cake Designs. o.a. hier te koop, maar vast ook in een quiltwinkel vlakbij.

Morgen ga ik mijn 2e workshop geven, dinsdag was mijn eerste keer  en het ging goed; de cursisten zaten niet als zombies aan tafel, ik heb niet lopen snauwen, geen wurgneigingen op voelen komen, niemand verliet voortijdig de winkel en ook ging er na afloop niemand huilend naar huis. Ik ook niet. Dus dat ging wel goed geloof ik. Wel stond ik stijf van de hoestprikkelremmende medicijnen, dat kan er natuurlijk wel mee te maken hebben gehad.  Morgen ga ik in 2 uur tijd de weefquilttechniek proberen uit te leggen, dat zal wel aanpoten worden voor de dames, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het weer goed zal gaan.