Al een tijd was ik van plan garnalenkroketten te maken voor mijn DH (dear husband), want hij is er gek op en ze vallen zo vaak tegen bij lunchrooms/restaurants; het zijn net meelballen, of ze smaken wel maar naar een garnaal, maar je kan er geen een ontdekken. Ik had geen idee wat er zoal door de roux zou moeten, maakte ze net als vleeskroketten naar het recept van hier maar maakte de roux met melk/visbouillon (250-250), en gebruikte 200 gr gepelde en gewassen Hollandse garnalen. Na een research op internet kruidde ik de roux met zout, gewone peper,  chilipeper, beetje chili saus (ik zag dat er tabasco gebruikt werd in andere recepten, maar die had ik niet in huis) en een flinke eetlepel fijngehakte platte peterselie. De roux was zalig!

Ik las op internet over koks die er ook nog room en eigeel doorheen roerden en gelatine om de boel nog steviger te maken, maar dat vond ik teveel werk. Achteraf bedacht ik dat er in een vleesragout ook gelatine zit van nature, laat sucadelapjes maar eens een nachtje staan, je kan ze dan rechtop zetten. Ik zal de volgende keer dus ook met gelatine proberen, kijken of we het verschil merken.

Na een nachtje in de koelkast te hebben opgesteven, kon het grote draaiwerk beginnen. Eerst een bolletje draaien, in paneermeel rollen en dan rol je het makkelijk als langwerpig worstje, en dan door eigeel en weer paneermeel halen. In de schaal had ik een dun laagje paneermeel gestrooid zodat ze niet aan de bodem zouden vastplakken

mooie hoeveelheid, 4 de man!

die weer in de koelkast mochten om weer op te stijven. De volgende dag werden ze bij de frietjes gegeten, drie per persoon was al erg veel, het waren geen kleine kroketjes.

Na 2 minuten in de frituur begonnen enkele kroketjes al te barsten, ik haalde ze er uit en toen mochten ze nog een paar minuten in de oven wachten tot de frietjes klaar waren; de volgende keer zal ik ze nog een keer door de ei-paneer halen, de korst wordt dan wat dikker, en dan kan ik ze de volle 3 minuten bakken.