Het was een heerlijke dag, daar in Helmond, en ik stuiterde met mijn digi van links naar rechts door de zaal, (kijk eens aan, tas en shirtje matchen, puur toeval hoor, ik ben niet zo’n modepoppetje, haha)

gewoon om de nijverheid, gezelligheid en de pret onderling op de gevoelige plaat vast te leggen, ook al draaiden enkele dames hun hoofd als ik in hun buurt kwam, of wierpen ze me stoelgangbevorderende blikken toe. Valse bescheidenheid (“ik plak niet op papier”) of opeens kramp in de nek, aaah, ik ben niet zo snel van mijn apropos af te krijgen, en kreeg de desbetreffende dames dan toch heel sneeky te pakken, op de digi wel te verstaan. Hier probeert een dame mij op de foto te zetten, uh, wat is hier mis aan dit plaatje 🙂

De Belgische tafel was er zo uit te pikken; afgeladen met lekkernijen, snoep en koek, ik kwam tegen het eind van de dag even langs, en mocht even meesnoepen, abrikoosje en plakje (geconfijte?) appel in chocolade gedoopt, veel te erg, veel te lekker.

Miet toont nog 2 dozen die dicht zitten, maar voor hoe lang?

Soms voelde ik me te erg aanwezig, en dan dook ik weer even terug in de hoek, op mijn stoel gezeten even concentreren op de LIB, in goede gezelschap van mijn tafelgenoten, die al kwebbelend mijn hoofd vulden met verhalen, vragen en informatie.

De dame links van mij, Toos, was bezig met de Pie& Tart quilt, het kwam zo langzamerhand haar neusgaten uit, zo lang is ze er al mee bezig. Maar als je dan ziet wat ze op 1 dag maakt…. prachtig toch?

Met de show& tell kwam het gekwijl, ook al stond ik er niet goed voor om foto’s te maken, ik deed mijn best. Het schattig verlichte kerstboompje van Quiltshop Leur, die voor het podium stond, is volop in beeld gekomen. Een hele diepe zucht ontsnapte mijn lippen toen ik deze quilt zag, hier ben ik ook blokjes voor aan het maken, al jaaaaaren

leuk werkje voor op de bee’s en quiltweekenden, maar ja, dan moet je wel doorwerken Shirley!
Ik heb niet overal foto’s van gemaakt, een dezer dagen zal ik nog foto’s krijgen van Miet, die wel goed in beeld stond, tja, ze doen of ze de bescheidenheid zelve zijn, onze Zuiderburen, maar ondertussen stond ze wel vooraan;-) Kijk, deze foto’s nam ze van mij

Tijdens de show& Tell waren opeens de batterijen op van de microfoon, en tijdens het verwisselen van microfoons had ik even tijd om overzichtsfoto’s van de zaal te maken, die ik als collage samen heb gevoegd.

Klik hier voor de slideshow

In de ruimte naast de zaal stond Clara quiltspul en stoffen te verkopen, haar voorraadkast was nog lang niet leeg, de FQ’s gingen voor 1 euro per stuk van de hand, en boeken voor 5 euro. Ik kon het niet laten, en heb 2 boeken en 5 FQ’s van de Vlisco’s gekocht, vorig jaar had ik bij haar ook al lapjes van deze firma gekocht, ik ben ze dus aan het verzamelen, wil ook zo’n prachtige kleurrijke quilt maken, maar dan met iets meer contrast tussen de verschillende stoffen door gebruik van effen stoffen of zo

en volgens mij heb ik er al genoeg, sprak zij, streng genoeg om zichzelf te overtuigen.  En in de zaal stonden de winkeltjes van Leur en Atelier de Quiltsteek, met dit quiltje over een rekje als lokkertje

Anne (2e van rechts op de foto hieronder) zag mijn aankoop, en schoot gelijk in de versnelling richting winkeltje, het was ook zo’n snoepie.

Na de lunch kwam de bingo, en tussen het afstrepen op je kaart, en de controles van de bingo’s waarbij het podium soms vol stond met bingo-roepers die een vol rijtje hadden, werd er hard gewerkt, somber gekeken, serieus nagekeken, gelachen en gekletst.


Ik zat ook niet op te letten, had al een tijdje een rijtje vol, eer ik het in de gaten kreeg, en ooh, wat een mooi prijsje kreeg ik!

Sabine, haar man, kinderen, en andere familieleden deden stinkend hun best om het ons allemaal naar de zin te maken, en dat is goed gelukt; met een tasje vol lekkers (lapjes ed van sponsors) verliet ik als een van de eerste weer de zaal (had ’s avonds nog een feestje), en reed in de stromende regen naar huis, zonder ook maar 1 keer verkeerd te hebben gereden bij Nijmegen, waar mijn navigatiesnol altijd van het padje is, heb ik haar -net als op de heenweg-  volledig genegeerd en de borden gevolgd, lekker old-school!

Naar huis rijdend nam ik een wijs besluit: ik ga voortaan alleen maar beddenquilts maken met 2 voorkanten, aan elke kant eentje (duh), want ik wil zoveel moois maken, maar wil mijn nageslacht niet bedelven onder meer quilts dan zij op hun bedden kwijt kunnen.

Hier een collage van mijn aankopen en de cadeautjes!

Oooh, ik heb al zoveel ideeën opgedaan, maar moet eerst de -jawel- rode schoolhouse quilt afmaken. Waarom ik hem nog niet heb gesandwiched? Niet lachen…..ik was hem kwijt! ‘Was’, ja, want ik vond hem gisteravond in een tas in een kast, snel opgeborgen toen de kamer aan de kant moest voor de visite.