De zon schijnt om half 10 vrolijk de keuken binnen, terwijl ik aan het ontbijt zit; kom cornflakes (het is vakantie), grote mok thee en een glas sinaasappelsap om de pilletjes door te spoelen en een krant erbij. Witje zit naast me op een stoel en wacht geduldig tot ik klaar ben met de cornflakes zodat hij de kom die ik naast hem op de stoel zet schoon kan likken. Als hij hiermee klaar is zet ik de kom weer op tafel naast mijn mok thee en ga verder met de krant lezen; moord hier, uitzinnige topsalaris daar(dromen we d’r niet allemaal van), een columniste die zich bezig houdt met wat voor kleren het nieuwe kabinet gisteren droeg, ik neem het allemaal in me op, terwijl Witje op tafel is gestapt en me het lezen flink bemoeilijkt door mij kopjes te gaan geven. Witje mag dit, hij is al zo oud, het feit dat het hem nog lukt -op stoel en dan op tafel springen- maakt me juist blij. Opeens houdt hij hiermee op en ik kan ongestoord verder lezen tot het me doordringt dat Witje aan het drinken is, uit mijn glas met sap…. gekke kat, lust dus sinaasappelsap. Net kinderen: op het moment dat je denkt dat je ze door hebt verrassen ze je weer.