Vanmorgen was er een bee bij Miranda, maar hij was wel erg mini deze keer, enkel ondergetekende schoof aan tafel bij Mir, maar dat mocht de pret niet drukken.

Miranda en ik zijn soms (vaak?) verbaal ongeleide projectielen, springen van de hak op de tak, beginnen met vertellen over het een, en hebben meerdere bypasses eer we terug bij verhaal 1 zijn, en het leuke is dat we mekaar goed kunnen volgen. Grappig, maar het was niet voor niks dat de hond halverwege de ochtend terug de gang in wilde, hij had geen rust aan zijn hoofd. Ik dacht helemaal goed op pad te zijn, met het kerstboompje in het mandje om dit te gaan maken bij Miranda, maar bij aankomst bleek dat ik de verpakking van het kerstmannetje bij me had, en dat schiet natuurlijk niet op; stom genoeg had ik ook niks anders bij me, op een mandje vol naaigerei na. Even improviseren, ik mocht bij Miranda in haar stofjes rommelen, en even later zat ik beneden met een handvol restjes, om een huisje te maken voor op een miniquiltje.

Nee, niet die van de rage, ook al ligt het patroon er bij, ik had het even nodig voor het idee, aangezien ik het met het handje ging doen. Niks lijntjes tekenen, maar gewoon stukjes afknippen, naaien en zien waar het schip strandt.

Niks doen is niks voor mij. Wat vinden jullie van het kippetje achter het raam, Miranda kwam er mee aanzetten, enig!

Voor zo uit de losse pols ziet het er goed uit, ik heb vervolgens het huisje op de even tevoren gemaakte ondergrond geappliqueerd, en thuis na de lunch snel afgemaakt, want er moest ook nog machinaal gequilt worden.

Even wat gebladerd in 2 prachtige boeken voor inspiratie,

mijn oog viel natuurlijk op huisjes, maar niets voor de Artesan quilt.

Ik besloot toch de Libelles te maken, op elke vierkant komt er eentje, en tussendoor allemaal vrolijke lusjes en krulletjes.

Bovenop heb ik de dunne Aurifill garen gedaan, onderop gewoon zwarte guterrman polyester wat je op de grote klos kan kopen om kleren te naaien, een gewone Schmets universal 80 naald er in, en gaan. Wollen tussenvulling quilt machinaal als een droom, werkelijk, ik wil niets anders meer (ik heb nog wel zijde, maar niet geprobeerd).

De eerste rij is klaar, ik ben aan de rand begonnen, beetje tegen mijn principe in, maar ik dacht:`Als het niet mooi is, of veel te bewerkelijk, dan doe ik enkel de rand met libelles, en dan vul ik de rest wel op met iets anders. Maar ik vind het wel mooi, ja, het is wel veel werk, maar het is zulk leuk werk, omdat er niks mis gaat, dat ik het wel waard vind. Met een half uurtje had ik deze rand gedaan, inclusief het opzetten, valt toch wel mee.

Morgen ga ik er lekker mee verder, we moeten zo de auto in en naar Hilversum, opgetut en al, geen idee naar welke show we gaan kijken, ik laat me graag verrassen, en kijk nu al uit naar het volgende blogje, waar ik kan vertellen over de opsmuk, de show en het eten.