Mijn lief werd op mijn verjaardag geopereerd, en dat was vandaag. Hij was als eerste aan de beurt en ik zat om 13.00 al aan mijn zesde kopje koffie, had drie wasladingen gedraaid en twee opgehangen, de wc van plafond tot drempel schoongemaakt en een was opgevouwen. Daarna probeerde ik me bezig te houden met wat te borduren, want ik begon toch wel moe te worden maar slapen lukte me niet. Allemaal Franse knoopjes in het wit

Om drie uur hield ik het niet meer uit en belde ik de afdeling, ze konden alleen zeggen dat manlief nog op de uitslaapkamer lag, maar meer ook niet.
De neurochirurg belde me een uur later om te zeggen dat hij net naar de afdeling was gebracht, en dat de operatie voor zover hij nu kon zien goed gelukt was.

Evelien en ik stonden drie kwartier na het telefoontje al naast zijn (DH) bed, en waren zo blij hem te zien, maar hij was in een hele diepe slaap, zelfs het harde alarm van een bijna lege accu van de O2 meter maakte hem niet wakker. Slapen is goed, dus maakten we hem niet wakker en gingen weer weg. 
Drie kwartier later waren we weer thuis, nou ja, niet thuis maar bij Curry Masala, een restaurant waar je lekkere curries kan eten, uit eten vanwege mijn verjaardag. 

Manlief belde me toen we halverwege de maaltijd waren, hij klonk goed, voelde zich op wat hoofdpijn na ook goed en kon alles bewegen. Wat een opluchting 😅 en wat zullen we lekker slapen vannacht ☺️

We hadden mijn verjaardag afgelopen zondag gevierd met ons gezin, en ik werd goed verwend met een lekker luchtje, een door Jim Shore bewerkt Disney muisjes in een kopje, een pokeball van New Geek  met Sylveon, een hoesje voor mijn telefoon en een mooie kleurplaat van Sophie.  En een neklamp. 

Ze moesten lachen om mijn enthousiasme bij het zien van deze neklamp van Aquila, het heeft drie lichtkleuren die je krijgt bij het aan/uit knopje kort in te drukken: koud wit, warm wit en neutraal wit. Ik verblinde iedereen met het felle koud licht toen ik het aanzette. Later zag ik dat je het licht kan dimmen door het knopje langer in te drukken, en door het los te laten bij de sterkte die je fijn vindt, zet je deze sterkte als vaste instelling. Ik heb beneden alleen maar daglichtlampen om bij te borduren, dus kan nooit tot in de late uurtjes dit doen omdat ik dan niet meer in slaap kan vallen, maar nu dus wel. De lamp is niet zwaar, voelt goed aan in de nek en is in alle standen te draaien en buigen.  Jullie snappen het, mijn niet geheel gezonde liefde voor lampen is nog niet gedoofd.

Maar het mooiste verjaardagscadeau was toch wel de -even afkloppen- geslaagde operatie van mijn lief. Drie jaar geleden was de operatie van Evelien op mijn verjaardag ook een succes. Just saying.