Na het eten zet ik een kopje koffie voor mezelf en zie Perry buiten gebukt bij het terras staan en roep bij de schuifpui "heb je ook zin in een bakje koffie, slakkendoder?", waarop hij heel verbaasd ‘ja’ zegt en dan vraagt hoe ik wist wat hij aan het doen was. "Omdat jij echt niet gaat bukken om onkruid van tussen de tegels te halen." Hij lacht schaapachtig en zegt dan haast met een walging: "ik vind slakken toch zulke vieze beesten!" Nou, en daar ben ik dus mee getrouwd, ik die als klein meisje een heel jaar Slik de slak koesterde die op het vensterbank thuis woonde, maar niet zo groot als op het plaatje. Crisis, ik wist niet dat ze zo groot konden worden. Eerder deze avond plukte ik de laatste van de zalige pruimen en op 1 pruim zat een mooie gestreepte slak, welke ik met een boogje richting de planten vliegles gaf. Deze slak eet volgens mij geen Hosta’s. De enige slak waar ik van gruwel als ik er op stap is de naaktslak , je wilt niet weten wat voor een zooi dat is om van tussen je tenen te halen, brrr.