Zondag was ik naar Bergen op Zoom gereden om een rollator op te halen die ik via Marktplaats had gekocht. De kleine kortdurende insulten die DH helaas ook nog bijna wekelijks na de bestralingen had, hebben ervoor gezorgd dat het met zijn balans tijdens het lopen slecht gesteld is. De insulten zijn nog steeds het gevolg van de druk van de grootste tumor, zoiets is niet in een paar maanden na bestraling verdwenen, aldus de neuroloog, maar het is wel zaak dat ze zo min mogelijk optreden, dus is medicatie verhoogd en hoppa, doen we er nog een ander pilletje bij, maar helaas had manlief gistermorgen toch weer een insult. Gelukkig werkt de spray met anti-epileptica snel en goed en stopte het insult in no-time, maar leuk is anders  

De rollator die we via thuiszorg te leen hebben moet weer ingeleverd worden, dus was het zaak om snel een eigen rollator aan te schaffen. Na wat vergelijken en testresultaten lezen van onafhankelijke experts en reviews, maakte ik een kort lijstje van de beste rollators die geprezen werden voor stabiliteit, gewicht, gebruikersvriendelijkheid en opvouwgemak, en dook Marktplaats op.
En hoera, gevonden, “zo goed als nieuw en maar kort gebruikt” en voor een redelijke -maar toch iets wat aan de hoge kant- prijs. In het kader “niet geschoten is altijd mis” bood ik op aanraden van mijn lief 1/3e minder dan de vraagprijs, omhoog kon altijd nog. De volgende dag kreeg ik een berichtje dat de verkoper mijn bod accepteerde, jeee, in een keer raak! Waarschijnlijk dacht de verkoper ook zo: ik zet hoog in en kan altijd wat zakken. Deze rollator kwam ons nu uit op 1/3 van de winkelprijs, kijk, dat is toch mooi meegenomen.

De verkoper woonde niet ver van het ziekenhuis vandaan, hij had geschreven in welke kleur flat hij woonde, wat scheelde in zoeken, want er stonden meerdere flats naast elkaar aan dezelfde straat. De kleur zat hem in de schermen bij de balustrades, en ik parkeerde bij de ingang van zijn flat. Naar de portiek lopend zag ik aan de huisnummers dat ik aan de andere kant moest zijn, voor later toch een stevig eindje terug lopen met een rollator in de arm, 7,5 kg weegt dan wel door en dus parkeerde ik de auto bij de andere ingang om het mezelf makkelijk te maken. En nu ik er toch was nog snel de Pokemon app geopend, jawel, een gym en een Pokestop, wat leuk.

Het was een kleurrijke buurt, het viel me op dat ik de enige bleekscheet met blond haar was, uh nu grijs, maar vroeger blond. Mannen met lange jurken aan, heel vriendelijk terug groetend, waarbij een oudere man die met zijn kleinkinderen liep zelfs even het mooie weer bejubelde met zijn armen richting de zon zwaaiend en mij een hele fijne dag toewenste. 

De verkoper was een vriendelijk ogende man van Turkse origine, rond de 70, de rollator stond in de hal en de deur van de slaapkamer stond open, waardoor ik een klassieke quilt op het bed kon zien liggen. “Van mijn vrouw”, sprak hij met trots, en op mijn vraag of ze die zelf had gemaakt antwoordde hij lachend: “Nee, niet zelf gemaakt, wel zelf gekocht.” 😊
Hij liet zien hoe de rollator in en uitgeklapt kon worden, het ging een beetje onhandig en toen zei hij dat zijn zoon dit altijd doet en dat het er dan zo simpel uitziet. Ja, dat herken ik wel. Helaas had hij er geen boekje van, maar de uitleg was ook wel online te vinden, bedacht ik zo. 

En daar staat hij dan, het in en uitklappen ging vlot dankzij een YouTube filmpje, hij rijdt soepeler dan die van de thuiszorg, en Jon heeft hem ook al goedgekeurd; hij komt uit een rookvrij en huisdier vrij huis 👌 en de kleur bevalt hem ook, op dat beetje rood na.

Dit doet hem denken aan het pakje dat hij in 2019 aankreeg toen hij een wond in zijn nek kapot had gelikt

Traumatische ervaring. Doe weg die foto.

Sherlock kijkt me wantrouwend aan als ik dichterbij kom om een foto te maken, ik weet niet wat hij heeft meegemaakt afgelopen dagen, maar hij is schrikachtiger dan anders. Als je goed kijkt zie je buiten de sereh (citroengras)  staan bij het raam. In de grote zwarte pot met potgrond heb ik net pluksla gezaaid, de pot heb ik afgedekt met grof gaas om te voorkomen dat Fay er in gaat liggen. Ik heb zo’n zin in verse sla van eigen kweek 😋 net als tomaatjes, ook al is het wat laat in het seizoen, ik heb ook deze zondag ingezaaid. Zes in een hele grote pot, als ze allemaal opkomen kan ik er drie in andere potten zetten, of gewoon in de volle grond.

Zondag besloot ik de grote pol sereh te gaan scheuren die binnen had overwinterd; het werd snijden, want de kluit was te hard en taai en ik was bang de boel kapot te trekken. Ik had de plant dit voorjaar iets te vroeg buiten gezet, een paar koude nachten en de groene bladeren verkleurden en verdorden. Gelukkig is hij niet dood gegaan. 

En het rechter deel ging weer doormidden

Bij gebrek aan hoge bloempotten gebruikte ik hanging basket potten waar een waterreservoir onderin zit, handig, want sereh is buiten een dorstige plant. Lees hier op Mooie Moestuinen alles over het zelf kweken van Sereh.

Mijn grote plant kwam ook van een paar ongebruikte stengels uit de supermarkt. Ik bewaarde deze in een vaasje met water, want wie maakt er nu in een keer vijf stengels op? Niemand toch? Op water kan je ze weken vers houden. Ja, ze gaan wortel schieten en uitlopen, maar je kunt ze gewoon gebruiken voor een gerecht. Of je zet de gewortelde stengels in potgrond. Ik koop sindsdien geen sereh meer, maar snijd gewoon een stengel af van de plant, meestal onder toeziend oog van Jon, want eigenlijk is het zijn plant. Elke morgen een hapje en hij ruikt de hele dag lekker fris uit zijn bek.