Een redelijke nacht gehad, in slaap gevallen nadat Frost zijn verhaal in mijn oren had gedaan (luistercassette). Wel regelmatig wakker om te draaien, maar tussendoor goed geslapen. Vandaag had ik het gevoel alsof ik mijn tong had verbrand, ik praatte ook met dikke tong, maar er was niks aan de tong te zien wat ik heel opmerkelijk vond. Sinds vanavond voel ik een korreltje rechts zitten, zal wel het begin van schimmelinfectie zijn. Gelukkig hoef ik niet meer op spreekuur bij de huisarts langs te komen bij dit soort problemen; 1 telefoontje en de secretaresse faxt een recept door naar de apotheek.

Overdag geen opvliegers meer gehad, ook niet tijdens mijn schoonheidsslaapje. Wel kreeg ik het warm tijdens het lezen van zoveel berichtjes op de nieuwe quiltlijst, maar dat was van de opwinding. Voor het eerst sinds weken lees en mail ik weer met plezier naar een mailinglist, geen negatieve geluiden meer. Op nog geen 24 uur is het ledenaantal van 3 naar 80 gegaan! Dit had ik nooit gedacht.

Mijn moeder had spaghetti met spaghettisaus met balletjes gemaakt, iedereen zat te smullen, maar ik proefde niet of het lekker was, het smaakte nergens naar. Dus toen we klaar waren vroeg ik aan mijn broer die bijna elke maandagnamiddag van de partij is “was het lekker?” en toen hij het met nog wat saus op zijn kin beaamde gaf ik mijn moeder een compliment voor het lekkere eten.
Toen ik nog aan het lijnen was dacht ik wel eens “Wat zou het toch makkelijk zijn als het eten me niet meer smaakte, dan had ik ook minder trek en viel ik zonder problemen af.” Nooit gedacht dat ik nu in die situatie zit en het heel vervelend vind! Maar ik mag niet afvallen dus eet ik gewoon door zoals anders. Zelfs bij de thee of koffie een chocolade koekje.

Op het nieuws kwam het overlijden van de jonge actrice Frederique ter sprake, “overleden aan kanker” zei de nieuwslezer, en Suzanne keek boos op. “Dat vind ik toch zo’n rot woord sinds jij ook kanker hebt, dat betekent dat je er dood van kan gaan en dat wil ik niet. Zij had toch een andere kankersoort he mama?”

Veel actie bij het vogelhuisje, ze doken er regelmatig met z’n tweeen in, bekjes vol takjes en ander nestmateriaal. 1 keer gezien dat het met een hoop gefladder niet lukte om erin te komen vanwege de brede bagage in bekje, en eindelijk viel het muntje en draaide hij zijn kopje zodat hij er wel door pastte. Ook zat er eentje een hele tijd op zijn elleboogjes uit het raam hangend naar buiten te kijken, heel eigenwijs.