Het was vorige week een paar dagen lang een mooie witte wereld,

de katten amuseerden zich kostelijk,

na een aarzeling met naar buiten gaan

ze renden achter elkaar aan en Zopje maakte gekke bokkensprongen,

en toen het ’s avonds weer een beetje begon te sneeuwen wilden ze de vlokjes uit de lucht springen

opeens konden ze over de vijver lopen, heel bizar

Jon loopt door de voortuin, checken of die rode kater in de buurt is

Het was de eerste keer in de sneeuw mooi te zien dat Jon bij elke paar stappen hij de ondergrond checkte

Nu de dooi inzette (in één nacht van  – 4 naar +11)  maakte ik me zorgen dat de katten nog over het ijs dachten te kunnen lopen en er door zouden zakken, ik prikte voorzichtig door de dun geworden ijslaag terwijl Arya toekeek, ze leek de boodschap te begrijpen en bleef mooi aan de kant zitten. De volgende dag was het ijs weg maar er lag een lading dood blad op het water, ik schepte het voorzichtig met een netje weg, het netje keerde ik steeds om aan de rand van de vijver, zodat de mogelijk aanwezige creapy crawlers terug het water in konden kruipen, en toen ontdekte ik dat onder het 10 cm laagje water gewoon nog een laag ijs zat, vandaar dat het water mooi helder bleef tijdens het scheppen. De waterpomp die onder de grote borrelsteen zit gaat over een maandje weer aan; als je deze aanlaat in de winter, dan pompt hij het relatief warme water dat op de bodem van de vijver zit omhoog en stroomt er koud water naar beneden, en dit vinden de beesten die lekker (90 cm) diep vorstvrij willen overwinteren niet fijn. 

Jon deed weer mee met de vogeltelling

en Loki lokte hem uit voor een spelletje tikkertje,

ze jagen dan achter elkaar aan door de tuin, schitterend om te zien. Wat ook mooi is om te zien en nog steeds te ruiken is, maar niet zo hevig als een maand geleden, is deze bloeier,