Vanmiddag was zulk lekker weer (20ºC, windstil en bewolkt) dat het bos ons smeekte om bewandeld te worden; Perry keek naar de lucht en zei:"Nu even niet", in de hoop natuurlijk dat het ‘later’ wel zou regenen, maar tegen 6 uur was het nog steeds heerlijk droog en trokken we de stoute wandelschoenen aan. Nog geen 100 meter in het bos en Perry ontdekte een groen rupsje op mijn hoofd, en een paar passen later wees hij met zijn stok naar boven, naar kleine rupsjes die aan dunne draadjes hingen te bungelen. Mijn blik ging van zijn stok naar zijn schouders naar zijn broek, en zag op zijn broek 2 van die inieminikleine rupsjes huppelen en plukte ze er af, waarbij ik helaas de eerste al fijn drukte voordat ik hem los liet. Getsie. Vanaf dat moment begon het bij Perry overal te kriebelen, keek hij angstvallig voor zich uit met zijn blik omhoog gericht en probeerde hij overhangende takken te mijden, wat lastig gaat in een bos. 50 Minuten en 4 km later waren we weer thuis, en met meeliftend vee viel het reuze mee. Een enkele rups viel van mijn hoofd af toen ik op de wc zat en bij het checken van bh inham zag ik niks, ook geen teek oid.