Gisteravond kreeg ik de tas tussen het vangen van enkele Pokemons door klaar, de naaimachine sloeg zich met het vastnaaien van de twee uiteinden dapper door de vele dikke lagen stof en vulling heen. Toen was het snel binnenste buiten keren en passen maar, want ik had niet opgemeten of hij erg veel groter was dan de trolley, toen ik de maat van de trekbeugel opnam voor de sleuf die hier overheen moest komen; dit zat niet op het origineel, maar ik wilde het erop hebben.
Hier kan ik mooi een show&tell quilt instoppen voor een quiltweekend, of de projecten waar ik aan werk, bv als ik naar de Tea Party bee ga. Het staat ook veel mooier dan een grote boodschappentas en veel stabieler ook.
Even was ik bang dat de gele rits te heftig zou zijn, maar het staat juist leuk
Volgens het patroon zat er aan de ene zijde een handig ritszakje
en aan de voorkant een tussenzakje
maar de binnenzakken eigen initiatief, zoals dit ritszakje tegen de ene zijkant
En dit vakje tegen de andere zijkant
En deze doorzichtige zakken tegen de achterkant
Lekker hoor dat het goed gelukt is, mijn allereerste echte grote tas. Ja, Jon en Zopje, daar kijken jullie van op he.
Categoriearchief: Tasje
Keuringsdienst
Zie het grut daar zitten zo voor het keukenraam,
ik had toen al een ochtend van portier spelen achter de rug en nam de tijd om ze binnen laten. Jon vindt het lang duren
en maakt zich lang om op te vallen, ondertussen driftig ritmisch de ramen poetsend, en omdat zijn pootjes nat zijn maakt het een piepend geluid als van een zeemleren lap, iep-iep, iep-iep.
Eenmaal binnen vielen ze als uitgehongerde wolven op de katten brokjes, en Jon liep daarna door naar de garage om te zien of Zopje zijn bakje leeg had gegeten, anders wilde hij zich wel opofferen om deze zware taak te volbrengen, maar helaas voor hem had Zopje zijn bakje schoongelikt achter gelaten.
Omdat het vingertopje van mijn gekortwiekte handschoen steeds kleiner werd ? besloot ik er een stukje aan te breien, lastig om de zwarte steekjes goed op te pakken, vooral ook omdat de handschoen uit twee lagen bestaat, ook de vingers.
Na een paar toeren waarbij ik ook minderde, vond ik het wel genoeg zo, het ziet er gek uit, niet netjes maar wel heel functioneel merkte ik tijdens een rondje lopen
Tijdens het kijken naar een herhaling van DWDD heb ik het hondje afgemaakt
Na een rondje lopen wilde ik verder werken aan de tas, Jon was me voor en checkte de binnenkant
even kijken of hij groot genoeg was, hij paste er helemaal in
Lekker tentje
zijn staart hing over de rafelrand heen, gelukkig sliep Loki, want anders zou ze er aan getrokken hebben denk ik
Wat een boef ?
Hij vond een ander slaapplekje en zo kon ik ongestoord aan de slag met de rits inzetten en een begin maken aan de laatste zak die met rits op de kopse kant komt. ?? Het moet gek lopen als de tas komend weekend niet af komt.
Tas update
De tas om op mijn naaitrolley te zetten vordert langzaam maar gestaag. Aan de binnenkant tegen de voorkant van de tas heb ik dit ritszakje gemaakt, hij zit alleen van boven vast, het stiksel is aan de voorkant niet te zien, want het zit onder het zakje.
En dit is de voorkant, het zakje heb ik afgebiest met binnenkantstof.
Hier de achterkant met het deel dat over de handgreep van de trolley schuift, zodat de tas op de trolley blijft zitten, ongeacht de hobbels en scherpe bochten die ik maak,
want niks is storender dan een tas die steeds van de trolley afvalt. Tegen de binnenkant van het achterkantdeel heb ik kekke vakken gemaakt van transparante douchegordijn, zodat je ziet wat er in zit.
De twee smalle vakjes zijn groot genoeg om mijn hand in te stoppen, voor het geval er iets kleins in zit, zodat ik de tas niet op zijn kop hoeft te houden om het er uit te halen. Het middelste deel is groot genoeg voor een e-reader én iPad, in de zijvakjes passen de snoeren en opladers ☺️ Jaja, hier is diep over nagedacht.
Er missen nog twee niet geheel onbelangrijke delen, de zijkanten, en ook op deze worden zakken genaaid, eentje met rits aan de buitenkant en eentje met een keyholder aan de binnenkant.
Tas en zo
Een stevige tas die ik over het hengsel van mijn naaimachinetrolley kan schuiven, dat leek me wel leuk om te hebben en nog leuker om zelf te maken van zelf gekozen stof. Men neme een niet al te ingewikkeld patroon zoals deze , ik schoot een beetje in de stress tijdens het doorlezen, wat legde ze het ingewikkeld uit, en de bijhorende foto’s waren ook niet bijster duidelijk; ik had alles al in huis om de tas te maken, waaronder een hele leuke stevige meubelstof
bij voorbaat al opgeven was geen optie, dus gewoon bij stap 1 beginnen, en dan zie ik het wel. En als het niet volgens de omschrijving lukt dan doe ik het wel op een andere manier. Eerst moest ik de tasdelen sandwichen en afbiezen, en hiervoor had ik een super leuke biaisband gevonden, helaas niet genoeg om ook de twee kopse kant delen mee om te biezen,
De binnenkant is van een felle strepenstof
Het was even een geworstel onder de machine, ik heb enkel de vouwlijnen doorgestikt om de boel vast te zetten, en toen de bies, net een quilt maar dan stijver. Op naar het volgende, de hengsels maken.
Mijn harde strijkmatje had ik net voorzien van een schoon hoesje, ik ben even de kamer uit om koffie te halen, kom terug en jawel, meneer Jon is er met zijn baggerpootjes overheen gegaan.
De dader was hem al gepeerd, maar ik weet dat het Jon moet zijn geweest, omdat hij de enige was die net binnen was gekomen. Gelukkig kan het gewassen worden, zowel de pootjes als het hoesje, er zijn ergere dingen, maar het houd zo op. Hier zit de dader, goed verstopt in de bijkeuken
Waar waren we gebleven, oja, de tas. De hengsels worden gemaakt uit één lange reep tassenband van bijna 10 cm breed waarop een contrasterende stof genaaid wordt met een ondergeslagen naadtoeslag. En lang leve het speciaal hiervoor bestemde raderwieltje zonder tandjes, járen geleden aangeschaft voor de Love Entwined quilt. Je legt de stof op een niet te zachte ondergrond, anders krijg je geen scherpe vouw; een lapje vilt of dubbel gevouwen meubelstof werkt prima.
Zonder dat de stof verschuift rol je met een beetje druk zo een gleufje in de stof waardoor de naad al bijna vanzelf omvouwt,
het vastplakken moet ik wel zelf doen, handig die felgroen fluoriserende lijmstift
Ik doe steeds een klein stukje (de lijm droogt snel), even aandrukken en op naar het volgende stuk van de ruim drie meter lange bies. En dan op de tassenband spelden en vastnaaien en even snel kijken hoe het op de tas eruit komt te zien. Snel, want Jon ruikt dat er iets van stof op tafel ligt en komt al aanrennen, mooi krabmatje zie ik hem denken, snel een foto maken en opbergen die handel.
Eerst de tunnel maken die tussen de banden wordt meegestikt, en de zakkken maken die aan de kopse kanten komen, waarvan eentje met een rits en de andere met plooien. Ik heb al een beginnetje gemaakt, maar van deze stiklijn werd ik niet echt vrolijk
zonder stoppen of door mij gekke bewegingen makend kan hij geen rechte lijn meer naaien, WTF? Zou het aan de dikke jeansnaald liggen? Ik was opeens heel hard toe aan een blokje lopen, even samen met Ellie een Raid gedaan, wat zien we er stoer uit he ?
en hoera, tijdens het binnenkomen van alle goodies na het winnen van de raid gebeurde er dit
Leuk leuk. Ik kreeg van Ellie de tip dat er alleen deze dag nog drie dezelfde research opdrachten te krijgen waren, (ze wist zelfs bij welke stops ik moest draaien) en bij het volbrengen van de opdracht (5 bug-type Pokemons vangen) kan je als beloning een speciale Pokémon vangen, en dat x3 dus. Dus gingen manlief en ik voor de avondwandeling de stad in, in de mistige vrieskou, maar als je goed gekleed bent is het niet erg, en binnen een half uur had ik de opdrachten binnen ?
Bij thuiskomst snel wat drinken om op te warmen, en toen besloot ik toch nog eventjes op de fiets langs een paar stops in de buurt te gaan, op zoek naar bugs. Vijf stuks, hoe lastig kon het zijn? Nou, knap lastig, ik ben langs 11 stops gereden, en miste er nog maar eentje, maar het was al bijna half 1 ? en ik besloot toch maar naar huis te fietsen voordat dh ongerust werd en dacht dat ik door enge mannen was lastig gevallen. En verdomd als het niet waar is, voor het huis van de buren zat er eentje, een bug-type Pokémon, (nee gelukkig geen enge man), mijn mobieltje zoemde toen deze het beestje bespeurde, en ik gaf bijna een kreet van blijdschap toen ik zag dat het een bug was. Je kan maar ergens blij van worden. Gelukkig voor de slapende buurt kon ik me inhouden en ving geruisloos het beestje, op een zachte “Yesss!” na. En thuis snel de rewards geclaimd, ik had drie ballen per beestje nodig,
en dit dus drie keer
Het voelt een beetje als de laatste steekjes aan de bies van een quilt gezet te hebben en dan de quilt op bed of aan de muur te zien, gewoon een gelukzalig moment.
Ik had begin van de avond toen we de stad ingingen handschoenen aan met van die speciale vingertopjes waarmee je op een touchscreen kan werken, maar dat ging dus voor geen meter omdat ik hiermee niet goed zag wat ik deed, de vingertop van de gloedjenieuwe handschoen was te breed. Nou ben ik niet zo snel voor een gat te vangen, hup topje afgeknipt en jawel, veel beter zo. Alleen een beetje koud voor op de fiets, maar ach, je moet er wat voor over hebben he.
Ook handig voor als je in je neus wilt peuteren ? Wel moet ik de rand even afwerken, want het pluist een beetje, en dan loop ik met zwarte draadjes en pluisjes aan mijn neus, staat een beetje gek.
Bijna klaar
Meatloaf zong het al, “Two out of three ain’t bad”, en ik ben ook tevreden met mijn productie van gisteren. Het begon rustig met steekjes zetten terwijl ik een tv serie volgde
Daarna stof en vulling zoeken voor het strijkbout tasje, twee lagen Insul Bright (Klik en je komt bij de webwinkel van quiltstoffen.nl) Hier ligt Malle Babbe op de Insul Bright om de maat te bepalen, want ik heb geen patroon (had de foto van het quiltweekend als voorbeeld, zie vorig blogje) en deed maar een dotje. De twee witte lagen had ik om verschuiven te voorkomen even op elkaar genaaid, ik schoof het in de “hoes”, om er even later achter te komen dat ik de hoeken iets meer moest afvlakken. Dus heb ik na deze te hebben afgeknipt er nog een bies rondom opgezet. “Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan”, is mijn motto van de dag geweest.
Maar ook al dotjes doende ben ik er gekomen.
Ik heb er expres geen vouwlijnen in gestikt, want ik wilde het strijkmatje glad houden.
Onderkant
Leuke batikstof he, ik had er een meter van, lucky me. Als je nou geen dotjesgevoel hebt, en je wilt ook zoiets maken, zijn er op internet tutorials te vinden, zoek maar iron caddy tote en dan bij afbeeldingen. Ik heb eens deze uitleg van een strijkbout slofje gezien van Man Sewing, waar hij twee lagen Insul Bright tussen de twee lagen stof legde, en dit was voldoende om de boel niet in de fik te laten vliegen of dingen in de tas te doen smelten.
Ondertussen had onze tv de geest gegeven, opeens was er geen geluid of beeld, enkel een tikkend geluid van een schakelaar in de tv die tevergeefs contact zocht. Ik heb het toestel uit zijn lijden verlost en de stekker er maar uitgetrokken, en zijn wij er lekker op uit gegaan.
Geparkeerd bij de oude muziekschool, door het parkje gewandeld alwaar ik deze hoop paddestoeltjes zag, wat een mooie kleuren,
en toen zijn we het centrum in gelopen, een lekker kroketje gehaald bij de Smalle Pijp, uiteraard m’n tong verbrand bij de eerst hap, geduld is een schone zaak.
Op tijd weer thuis voor het acht uur journaal, ware het niet dat …. juist, de tv het niet meer doet, nou ja, dan maar een cd van the Carpenters opgezet, kopje koffie er bij en knopen op het strijkijzer tasje gezet. Ontroerend, wat een prachtige stem had Karen