Vlak voor het eten klaar was kwam de diepvrieskast eraan, en binnen een kwartier was hij klaar en wij aan tafel. Ik glunderend want het is een hele mooie kast, die ik vanmiddag dus pas voor het eerst in het echt zag. Ik heb hem uit een folder uitgekozen. Het pastte precies.
Met de deur dicht ziet het er gelikt uit, wel zie je alles op die glimmende deur, niks voor mij.

Kwijlen gewoon met de deur open, 8 laden waar ik lekker veel in kwijt kan.

Hij moet 6 uur stil staan zonder aan te mogen, maar dan is het al 11 uur ’s avonds en dan liggen we al op 1 oor. Dus morgen lekker aanzetten en vullen maar.
De oude vrieskist mogen we maandag buiten bij de voordeur zetten en die komen ze dan ophalen. Huppetee, weg ermee.

Vanmorgen stonden Perry en ik om 10 uur bij de meubelwinkel in Breda, een mooie grote zaak. Binnen een kwartier waren we er al uit, de stoel (met voetenbankje) is van honingkleurig leer op een mahoniekleurige onderstel, kan heel plat en dan kan het hoofdgedeelte ook nog plat, in tegenstelling tot andere stoelen waarbij dit deel wat hoger bleef staan. De stoel ging vandaag gelijk nog naar een centrum waar hij nagekeken zou worden (showroommodel) en dan komen ze hem vrijdag brengen.
In de plenzende regen met rukwinden reden we weer huiswaarts, ik opgelucht dat het ziekenhuisbed nu eindelijk opgehaald kon worden en de woonkamer weer wat minder deprimerend aan zou doen voor mij. Ons bankstel zit nl niet goed voor mijn rug en de hoge stoelen aan de grote tafel zijn ook niet je van het om een paar uur lekker op te zitten. Vandaar dat het bed er nog stond, dan kon ik toch lekker liggen/zitten.

Morgenochtend komen ze het bed weer ophalen, en dan kan alles weer terug staan zoals het stond, eindelijk weer een normale huiskamer.
Ik zal wel lekker slapen vandaag, ik ben de punt af. Maar het was het wel waard.