Zipje liet zich gisteren de hele dag niet zien, wat gek is voor een gezellige kroelkat, waarbij de liefde door de maag gaat, en toen ik hem gisteravond zag liggen op de tuinstoel aarzelde ik geen moment en liep naar buiten om hem te halen. Hij liet zich in eerste instantie gelijk oppakken, maar toen ik zijn achterpoot aanraakte veranderde de lieve teddiebeer in een boze brombeer. Binnengekomen liet ik hem voorzichtig los, en zag dat hij flink mank liep, welliswaar gelijk richting etensbakje maar hij zag er schrikkerig uit en zat steeds zijn achterpoot te likken. Dierenarts gebeld en ik kon vanmorgen gelijk als eerste komen, half 9, en daar constateerde het jonge ding dat hij een abces had die wel al open was gegaan en door Zipje keurig schoongehouden, maar vanwege de pijn en koorts erbij kon een antibioticum geen kwaad. Dit doen ze bij onze Z&Z met injecties, want ze willen niet aan de pil, niet vrijwillig en niet zonder ondergetekende open te krabben. De gezegde "Don't bite the hand that feeds you", kennen ze niet in de kattenwereld, helaas. Zipje kreeg ook een pijnstiller ingespoten, en met nog een fles hiervan voorgeschreven (voor 't mondje) mochten we gaan, maar ik moest wel beloven dat Zipje minstens een paar dagen -liefst 6- binnen zou blijven. "Uhu, keep on dreaming" moet Zipje gedacht hebben, "de kattenbak is voor watjes", en jawel, om half 1 stond hij met zijn lijf tegen de schuifpui aangeperst te gillen dat-ie moest plassen, heel nodig. Hij is een kwartier of zo buiten geweest, rondje tuin en net buiten de heg, en toen riep zijn buikje alweer dat het etenstijd was.

Regelmatig zie ik 3 eekhoorntjes in een hoog tempo van boom tot boom springen, of van boven naar beneden achter elkaar aan rennen, slingerend als slangen rond de stam. Werkelijk een prachtig zicht waar ik de hele morgen naar kan kijken, zittend in mijn luie stoel, wat ik gisteren en vandaag dus ook echt heb gedaan. Niks zonde van de tijd, het hoeft niet altijd productief gespendeerd te worden.

Eerst zat er maar 1 te eten, en voor heel even kwam nr 2 er ook even bijzitten, maar hij had geen zin of geen honger, en rende op het grasveld weer weg, achter een merel aan. Spelen of jagen?

En toen ontdekte ik ook nog beestenboel van het dode soort in onze deurbel, hij haperde regelmatig, van geen wonder dus, en ik ging hem maar even schoonmaken. Het plastik kapje brak af toen ik het er af wilde halen, en ja, toen moest ik er wel de nieuwe op zetten, een simpele zwarte, waarvan de schroefgaatjes natuurlijk niet overeen komen met de 3 andere schroefgaatjes in de muur. Gelukkig past er altijd wel 1 schroefje, dus de deurbel zit vast, zolang men er maar niet aan gaat trekken, maar wie gaat nu trekken aan een drukbel? Dan had ik er wel een trekbel geplaatst. Maar de bel zit vast en hij doet het weer, en ik ben tevreden, en daar gaat het om in het leven, dat je tevreden bent.

Morgen is er weer een dag, dan komt er misschien weer beweging in de antieke quilt, of in een paar fibermailkaarten (Els: ik heb bij mijn eerste kaart met textiellijm een ansichtkaart tegen de achterkant geplakt, met de witte kant naar buiten, om het adres op te schrijven) En om het educatieve in deze blog tot een hoogtepunt te brengen, heb ik hier nog een filmpje voor jullie