Het beloofde een zonnige dag te worden, na een hele natte avond en nacht, waarbij Zopje zich nog vlak voor het slapen gaan aan mijn broekspijpen afdroogde voordat hij zich op de bank vlijde om te gaan slapen. Zijn broer Zipje was slimmer en had zich al voordat de bui los barste een plekje op de bank toegeëigend.

Ik had buiten al lekker de bezem door het terras gehaald, en passant nog wat onkruid gewied, en zat na de lunch aan de koffie met mijn lief, toen ik opeens wat voelde kriebelen in mijn decolleté. Met een ‘scheer je weg’ beweging wreef ik het beestje op tafel, en zag tot mijn schrik dat het een kleine teek bleek te zijn. Mijn lief heeft me nog nooit eerder zo snel zien uitkleden, midden in de kamer, midden op de dag, “dat is nog eens een bonus, zo onder de koffie”, zei hij grijnzend, maar het getrappel en hysterisch ge-ieks van mij klonk niet zo romantisch als hij had gewild. Na uitgebreide inspectie waarop geen verstekeling meer werd gevonden, ook al bleef ik van alles voelen kriebelen, kon ik me weer aankleden, hoewel mijn lief andere plannen opperde, die ik resoluut van de hand wees: de beeladies konden elk ogenblik arriveren. Teken, ik krijg er wat van!

Helaas betrok het weer net zo snel als dat ik me kon aankleden, en maakte ik snel de kamer in orde voor de invasie van 4 dames, snel de party-uitgeklapt, zodat ik aan mijn Girls Day Out kon werken, zonder de kopjes en handwerkjes van de andere dames van tafel te zwiepen.


Een uur nadat de laatste was binnengekomen gingen we eindelijk zitten, al die tijd zaten we mekaars Affo’s en Wips te bewonderen, zoals hierboven te zien: de tot in de puntjes prachtig gemaakte sampler (en allereerste quilt, en zelf duimquilten aangeleerd) van Marlies, die een beetje hoobelig ligt, omdat er een andere quilt onder ligt, namelijk de (hieronder te zien) zwart-wit met een béétje rode de quilt van Miranda voor haar zoon,

en daarnaast op de foto zie je de Japanse restverwerkingsquilttop (nummer 4 of zo) van Angela (en nog zijn ze niet op), hier zie je hem duidelijker, en de zwarte huizenprint op witte stof links onder in beeld is de achterkant van Miranda’s quilt, enig!

en het jurkje van Julie voor haar kleindochter, we vielen steeds weer in katzwijm. Miranda werd nog verwend met een lief hangertje, vanwege haar verjaardag vorige week, en ze had er al gelijk een projektje voor.

en werd de nieuwste aankoop van Angela bewonderd

De tijd vloog om, het berenwinkeltje kwam klaar, en het was 5 uur eer we er erg in hadden,

en toen moest ik de dames met zachte hand naar huis sturen, want we moesten vroeg eten en dan naar de DDC.

Vorige week donderdag was er een grote maar niet geheel onverwachtse “oeps” te horen na het aanschouwen van de getallen op de weegschaal, ik was 2,5 kilo aangekomen tijdens de zomervakantie, en ik was van plan daar wat aan te doen. Mijn doel: met de kerst weeg ik 82 kilo of minder. En vanavond was er al weer 1 kilo af, niet slecht gedaan.