terwijl ik zit te wachten tot de volgende pagina van school is gedownload (een enquette die 20 minuten zou duren, maar als het op dit tempo van downloaden doorgaat 2 uur mij wel realistischer lijkt) wil ik jullie even op de hoogte brengen van een niet quilterig onderwerp waarbij wel lapwerk nodig gaat zijn:
Zopje kwam zaterdag (of zondag) opeens binnen met een ontvelde kin en ook zijn onderlip leek ontvelt, hij was verdacht rustug afgelopen dagen dus een bezoek aan de dierenarts leek me niet onverstandig.
Hij is blijkbaar betrokken geweest bij een ongeval, de dierenarts kon zich iets voorstellen van een aanrijding met brommer of fietser, hoewel ze gezien Zopjes voorliefde voor vogels en muisjes een val uit de boom ook niet onwaarschijnlijk geacht wordt. Hierbij moet gedacht worden aan het te hard naar beneden roetsjen langs de stam, waarbij hij met zijn kin en onderlip langs de stam schuurde, zijn nagels en tanden ook nog in de stam heeft willen zetten om af te remmen; er is nl weinig over van zijn ooit zo schitterend scherpe nageltopjes, van 1 hoektand is een stukje afgebroken en de andere hoektand is gewoon doorgekliefd en mist ook nog een topje. Zie je het al voor je?
Aaah ’t is zonde. Bij dit alles heeft hij zich ws ook nog in de tong gebeten, want ook daar was een wondje te zien. Van geen wonder dat-ie zich zo rustig hield afgelopen dagen. Hij had geen koorts -onderging het onderzoek in alle stilte en werkte zelfs mee- en leek nergens anders last van te hebben, dus een shot pijnstilling en een shot langwerkende antibiotica en een afspraak met de tandarts (echt!) voor de 29e onder narcose om de gekliefde hoektand te trekken, plus een rekening van bijna 100 euro en we mochten weer naar huis.
Het advies om voorlopig maar even binnen te blijven heeft Zopje puberaal in de wind geslagen, het moment dat Witje de deur in kwam schoot Zopje onder zijn pootjes door de deur uit, Witje -hevig blazend en om zich heen meppend – achterlatend; ’t arme beestje is hoogbejaard en doof en als de jeugd zich dan ook nog als wilde jonge honden gedraagt, daar kan hij heel boos om worden. Je ziet Zipje en Zopje ook vaak denken: "Ouwe zeur!".
Snuivend nam Witje plaats op zijn muizenkussen, (dichterbij een muis dan dit komt hij de laatste tijd niet meer) en ben ik me maar bezig gaan houden met de erwtensoep, die al 2 uur stond te sudderen in de hogedrukpan, met gevolg dat het ietsje was aangebrand (heb je snel met peulvruchten), maar wat op zich een rustieke smaak gaf aan de soep, vooral als-ie heet gegeten wordt zal dit niemand opvallen, hoop ik. Nog een hele grote rookworst erdoor gesnipperd en klaar is ons avondeten. Wat ik van de enquette niet zeggen kan.
Ach wat zielig. Ja de kosten van een Dierenarts kunnen oplopen. Een van de redenen waarom ik voor mijn schatten een ziektekosten verzekering heb afgesloten. Heb er al veel profijt van gehad.
Heel veel sterkte met Zopje
Arm Zopje!
Viel het rustieke van de erwtensoep wat mee?
aai voor Zopje!
Achèrum, ’t arme beestje…..
Gelukkig heeft ie er niet veel last van.
Was de soep nog lekker?
Hoe gaat het nu met Zopje. Arm beestje. Toch is hij niet echt verstandiger geworden hè als hij toch weer naar buiten racet.
Je zou toch zeggen dat zo’n beest intussen toch wel wijs genoeg is en dat hij weet wat kan en wat niet :o) Maar zo is het niet, he. Het jagersinstinkt blijft zijn werk doen.