Vanavond na het eten kreeg ik de bies af rondom de quilt, heerlijk dat-ie af is! Ik zei tegen Evelien dat ik er zolang tegenaangehikt had, jaren…."Maak daar maar maanden van mama, je had de top net voor de vorig jaar zomer af." Da’s waar, ik zou hem maken met een cursus maar moest afhaken en toen kreeg ik het patroon en kon ik hem aldus nog maken. Volgens mij had ik de top in no-time af maar zag zo tegen het doorquilten op vanwege het gewicht en het formaat. Er zit 11 meter stof in de top (had ik geloof ik al eens gezegd). Dit is een quilt die je wel voelt als je hem op je heb liggen, krijg je beetje een ingebakerd gevoel van.

Hij ligt hier op de grond, mooi vloerkleed he.

Vorige week waren we naar het Japans restaurant geweest samen met mijn ouders en broer, we wilden iets leuks terug doen voor wat zij voor ons hebben gedaan afgelopen jaar. (Oei, slechte foto, vette korrel) We gingen weer aan de bakplaat, hoog amusementsgehalte vanwege rondvliegende zoutvaten, zwaaiende messen en stukjes ommelet die toegeschoten worden. Ook het flamberen is leuk om te zien (en heet!) papa en mama genoten er met volle teugen van, Don ook maar hij had het al een keer gezien. Wegens nieuwe kok in de keuken duurde het een uur eer we aan ons voorgerecht konden beginnen! Gelukkig werd de rest aan tafel bereid.

Met stokjes eten viel niet mee, maar er is geloof ik niemand met honger van tafel gegaan.

Hier laat Suzanne een trukje met haar tong zien , een knap mens die haar dat nadoet.

Op het laatst mocht Perry de bordjes leeg eten, hij had nog zo’n honger :-), in de kleine schaaltjes zat heerlijke honing-mosterdsaus , ook die schaaltjes werden door hem leeggemaakt. Het kon allemaal zo de kast weer in.