Het was honderd procent genieten in het tuincentrum (van Dongen) vanmiddag, ik was ruim een uur aan het rondlopen, ruiken, uitzoeken, terug zetten om andere plantjes te pakken, of toch maar niet….dan maar allebei…. Ik was niet de enige aarzelkont, voor me liep een ouder echtpaar waarvan de vrouw haar man om de haverklap terugstuurde met een plant en steeds als hij terug kwam met een andere plant was het niet goed. Ze mopperde wat en hij bitste op het laatst terug dat ze het dan zelf maar moet doen,  en toen ze haar man passeerde leek het wel of ze hem express tegen de schenen duwde met het winkelwagentje, en aan het gezicht van de man kon ik opmaken dat hij dit ook dacht. Dat wordt nog een gezellige boel op weg naar huis denk ik.

Een uur later ging ik met een vol karretje naar huis, nou ja, eerst betalen en karretje bij de winkel laten staan en met een auto vol naar huis. Best nog een hachelijke onderneming met al die planten achter me, want de Rododendron kriebelde opeens in mijn nek en en ik schrok me lam, gaf mezelf een klap in de nek en een ruk aan het stuur. Gelukkig mistte ik de fietsers op het polderweggetje royaal. En de sloot ook. Alleen de naast elkaar wijdbeens lopende en hierbij ook nog wijde armzwaaibewegingen makende morbide obese vrouwen zou ik niet hebben gemist als ze honderd meter eerder in beeld waren gekomen, de klap zou het acht uur journaal gehaald hebben vrees ik.

Thuis kreeg ik volop hulp met leegmaken van auto, de zakken tuingrond en bakken met planten werden geduldig heen en weer verplaatst tot ik zeker wist wat ik waar wilde hebben. Tim en Suzanne ontfermden zich over de “Roze wolk”, ik had een grote pot gekocht die eerst ingegraven moest worden, en daarin de plant met speciale turfmengsel; hij staat nu op de plek van de bamboe die lekker helemaal weg is. De Roze Wolk leek veel groter in de pot in de winkel, hij kwam daar tot aan mijn heupen, dus toen ik hem in de grond zag staan viel hij een beetje tegen. Goed doorgroeien maar! Of ik snoei de heg wat korter laat iemand de heg wat korter snoeien, ook een optie.

Ik ging voor het huis aan de slag met het vullen van een grote zware pot, vanmorgen gescoord bij de kringloopwinkel voor 5 euro vanwege een lichte kras aan één kant. De bekraste kant naar de muur gericht en geen hond die het ziet, en nu staat er een heerlijk ruikende witte brem in, die wel binnenkort klaar is met bloeien, maar het groen geeft dan een mooi contrast met de andere planten, die hopelijk de hele zomer doorbloeien. En zo niet, dan vervang ik ze wel, het viel nog niet mee om bloeiende planten te vinden die in de schaduw kunnen staan. Nou kan in principe elke plant in de schaduw staan, maar of ze dan gaan bloeien is nog de vraag.

Geel-zwart gestreepte hang Petunia’s heb ik in een mand geplant, hiervan een foto vergeten te maken, bedwelmd als ik was van de heerlijk ruikende Blauwe regen

De viooltjes staan gezellig te wezen in de bak onder het vogelhuisje, welke ik nu ook met kippengaas aan de onderkant heb afgeschermd, want vanaf vandaag vliegen de ouders af en aan met eten; de eitjes zijn uitgekomen en Loki vond het wel machtig interessant en wilde al via de paal klimmend op kraamvisite, alleen maar kijken, jaja.

De kringloopwinkel, daar liep ik vanmorgen even naar binnen, een bron van inspiratie voor een leuke blog, helaas was het er heel stil en liepen er alleen maar normale (dus saaie) mensen rond die niet echt opvielen. Ik kom er niet vaak, zo nu en dan, je weet maar nooit wat voor mooie schatten ze in huis hebben; de pot dus, zo’n halve meter hoog en stevig, maar ook weer niet zo zwaar dat ik na het dragen gelijk weer rijp ben voor de fysio. De kringloopwinkel ligt achter de garage, waar ik eerder vanmorgen moest zijn vanwege een defecte ventilatiesysteem, en tijdens het interne onderzoek mocht ik in de wachtruimte aan de koffie. Het kleine kopje is voor mij, uit het grote kopje mocht ik een koekje nemen.

Een slimme meid is overal op voorbereid, en met mijn handwerktas op tafel kon ik verder gaan waar ik gisteravond op de bee was gebleven.
Het grijs van de kleren van het bruidje is zilvergrijs, op de foto komt het niet goed naar voren; volgens het patroon moet het wit zijn, maar het witte valt niet op van een afstand vind ik, en dan lijkt de bruidegom net een vogelverschrikker, vind ik. En ook heb ik ze rose huid gegeven, al die opwinding op hun trouwdag laat ze blozen.

Het defecte onderdeel kon niet worden vervangen, want ze hebben tegenwoordig niet alles meer op voorraad, zo werd mij na een uur handwerken verteld, dus mag ik volgende week terugkomen, misschien neem ik dan wel mijn haakwerk mee, gezellig.