En dan zit je in een zaal waarvan het geluid bijna constant en royaal boven de gelimiteerde geluidsgrens uit komt, overal om je heen zie je dames bezig met aanstekelijke werkjes (ik mag wel 200 worden wil ik alles maken wat ik leuk vind), en dan die lekkere dingen, zowel op tafel als ook op het buffet, want dat buffetje bleef gewoon staan, zondag kon er nog een heel weeshuis van eten.
Het speldenkussentje op de naaimachine van Brigitte vond ik een leuke vondst, de gebreide sjaal in wording van Gudrun heel bijzonder (moet in het midden doorgeknipt worden), ik dacht dat het een mouw was

een allerliefste hondenblok van Berna die ik later als schortje ook nog voorbij zag komen, van de Jules quilt, van de Franse ontwerpster Veronique Requena.

een schattig klein meisje van Katrien Sarah

Sarah die ook al voor het tiende jaar als hulpkok in de keuken werkt

en dit jaar kregen ze van Yvonne professionele koksmutsen
Mijn oog viel op dit mokje, uit St marie Aux Mines, vertelde Yvonne, toen ze haar mokje omhoog hield.

Ik dacht eerst dat het van Emma Bridgewater was, maar het was een porseleinen mokje, en dat drinkt zo fijn, en ’t kan tegen een stootje. Yvonne als je me nog de naam van de producent/ontwerper wilt vertellen, heel graag, ik ben het namelijk alweer vergeten 🙁 .
De Apliquick workshop van Merel op zaterdagmorgen beviel me wel,

kort maar krachtig, we mochten oefenen met een paddestoel of met een eigen patroontje, ik had het al na het maken van 1 rondje gezien hoe handig de tools zijn

ik had mijn moeder’s gereedschap gebruikt, en de tip van Evy van het Quilters Palet om de punten te beschermen mbv twee lijmstift dopjes met elastiekjes er tussen viel in de smaak bij velen.


Ingrid had uilen op haar borduurmachine gemaakt op verzoek van enkele dames, die ze na ontvangst gelijk gingen opvullen, en wat een schatjes zijn het!