Double Wedding Ring staat daar, en dag 5, want ik ben er dinsdag mee begonnen, hopend dat ik op dag 5 ook stap 5 zou afronden,

maar neen, er kwamen vieze ramen, vieze was en vieze vloeren in beeld die voorrang kregen. (vluchtgedrag?) Tussen de schoonmaakbezigheden door werd er uiteraard gespeeld met lapjes, en wat ging het lekker!  “Verveelt het nog niet?”, vroeg iemand dit me op Facebook, rare vraag, spelen met lapjes verveelt toch nooit? Oké, het is een beetje eentonig als je een heleboel van hetzelfde moet naaien, maar als je het snel doet, ben je er ook snel mee klaar.
Ik ben wel een pietje precies, als het niet mooi zit in het hoekje, dan haal ik het een stukje uit en ga net zolang door tot het wel netjes aansluit, meestal na de eerste keer al:

Er zijn nu 10 meloenen klaar, kijk,

hier zitten ze als wannabee DWRblokken tegen de muur geplakt, wachtend op stap 6; ik dacht om zo voor het slapen gaan 2 van deze meloenen tegen het middendeel te naaien, stap 6 dus, maar bij het zien lezen van de tekst kon ik het me niet visualiseren, WTF?

Als ik dit van te voren had geweten, was ik er misschien niet eens aan begonnen, dus veel weten maakt niet gelukkig. Lang leve internet en YouTube met de tutorials, en al snel vond ik deze vrolijke dame met heldere uitleg (deel 4), ik ga er voor!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=EC6CHODCg20]
Morgen ga ik het dus (als proef bij eentje)  zo proberen, en dan uiteraard de resterende 61 meloenen afmaken. Niet goed voor mijn nachtrust heb ik het filmpje deel 5 bekeken; de moed zakt me in de sokken (ik draag binnen nooit schoenen) mijn hemel, waar ben ik aan begonnen?!

Maandag komt er niks van patchwork, want dan is mijn lief jarig, en ben ik druk doende met andere dingen, zoals bakken en slagroom kloppen. Gisteravond liep mijn ventje de keuken in, tegen mij pratend dat hij al 55 wordt, dat het hard ging, en ik -met mijn hoofd bij hele andere dingen- zei iets in de trent van: “huh, wat,  oja, de tijd gaat zeker hard.”, en ging verder. Vanmiddag zat ik aan de koffie, toen ik me zat te bedenken dat als mijn lief dit jaar 55 wordt, ik 53 word, maar dat was toch niet juist? “Ik wordt 52, en jij wordt maandag 54!”, en mijn lief moest lachen toen ik deze gedachtengang hardop met hem deelde. “Hehe, dat duurde lang!”, zei hij. Ach, ik heb zo mijn momenten.