Willeke stuurde me een bericht, dat ze me vandaag in het zonnetje ging zetten (vandaar dat het hier 31 graden was, je wordt bedankt!) door mij een sunshine award te geven,

omdat ze van mijn blogjes altijd zo vrolijk wordt. Tuurlijk zitten er haken en ogen aan het accepteren van zulks een award, als daar zijn: antwoord geven op de vragen, en de award ook weer doorgeven aan een x-aantal derden.

Daar gaan we dan diepe zucht (dit gaat allemaal van mijn quilttijd af hè, en de productie is danig gedaald dankzij die hitte van de award, dus ik zal blij zijn als-ie de deur weer uit is, dat het wat koeler wordt). En voordat je denkt: doorzappen, want hier heb ik geen zin in in, onderaan staat nog een blogje die ik voor vandaag had geschreven, maar ja, awards gaan voor hè.

De regels voor deze award zijn:
-Bedank degene(n) waarvan je de award hebt ontvangen dankjewel Willeke!
-Geef antwoord op de 10 vragen
– Nomineer 10 nieuwe blogs en laat ze weten dat ze de award hebben gekregen. 

Hier gaan we dan, eerst komen de mutsige vragen, ik doe mijn best:
1. wat is je favoriete dier?    Ja duh, katten natuurlijk, hoewel ik ratjes ook wel heel bijzonder vind, als ze maar niet zo stonken!

2. wat is je favoriete getal?    69 😉

3. wat is je favoriete non-alcoholische drank?    water en koffie, ik kan geen dag zonder

4. facebook of twitter?   facebook af en toe, twitter heb ik wel, maar doe er niet veel mee, gewoon omdat er al zoveel is, en het gaat allemaal van m’n quilttijd af.

5. wat is je passie?  (waar mijn hart sneller van gaat kloppen) mijn lief, de kinderen, wolken kijken, functioneel creatief bezig zijn, en wordfeud natuurlijk in de pauzes.

6. krijgen of geven?     beiden

7. Wat is je favoriete patroon? geen enkel specifiek, babyblocks, dresden plates, basket weave, aah er zijn zoveel mooie ontwerpen

8. Wat is je favoriete dag van de week? vrijdag, dan komen -bijna altijd- de oudste 2 weer thuis

9. wat is je favoriete bloem? Alle bloemen hebben wel een schoonheid, maar mijn voorkeur gaat naar die met een lekker luchtje.

10. wat is je favoriete land?  Nederland, maar in Australië ligt mijn hart ook deels, als geboorteland, en land waar mijn zus al meer dan 30 jaar woont.

Dan nomineer ik: alle bloggers wiens blog ik regelmatig bezoek en waar ik op reageer, ik kan niet kiezen, zwak, ik weet het. Regels zijn er om vanaf te wijken.

Voor de vierde keer in een maand tijd werd de vaatwasser van zijn plaats gehaald, deze keer door een andere monteur (ook een oud model), die mocht proberen de boel aan de praat te krijgen. Het begon niet echt geruststellend, mijn haren stonden al gelijk rechtop. De vorige monteur had mij verteld wat ik aan de nieuwe monteur moest doorgeven van door hem verrichtte handelingen, waarbij ik hem vol ongeloof had aangekeken, en gevraagd had of hij serieus dacht dat ik dit allemaal zou onthouden, en had hem gesuggereerd het maar gewoon via papier of telefoon door te geven. Op een handleiding van de machine werd toen het e.e.a. omcirkeld en onderstreept, en dit moest ik de nieuwe monteur maar geven, en toen de nieuwe monteur -een nors kijkende man tegen zijn pensioen aan, en van een formaat waarbij de DDC coach haar vingers af zou likken-  na het doorbladeren van dit papierwerk mij knorrig om uitleg vroeg, heb ik hem vriendelijk een kopje koffie aangeboden, en glimlachend gezegd dat ik het echt niet zou weten, en ben achter de naaimachine gaan zitten.

Na 3,5 uur van puffen (hij, niet ik), zuchten (wij), bellen (hij), en een hoop herrie (hij) deed de vaatwasser het uiteindelijk, gelukkig voor hem, anders had ik Zopje de keuken in gestuurd, die er wel oren naar had.

alles werd weer netjes op zijn plaats geschoven, hoewel ik nu met een kier in de plint zit, en een paar krassen op het stuckwerk naast de vaatwasser. De vaatwasser geeft nu weer een irritant repeterend pieperdepiep signaal als-ie klaar is (kan ik uit het programma halen, maar daarvoor heb je haast hoger wiskunde nodig om die uitleg te snappen, en ik ben allang blij dat-ie het weer doet), maar mij hoor je niet klagen, en Zopje mag weer de lieve kater onschuld spelen

En alsof de goden er mee spelen, de airco op de kamer van Suzanne koelt opeens niet meer, dus kan ik weer een monteur van dát bedrijf bellen; hoe meer techniek in huis, hoe meer monteurs over de vloer, ze zijn al kind aan huis, weten de weg naar alle vertrekken, en zetten nog net niet hun eigen kopje koffie, of thee, of cola (ik weet al precies wie wat drinkt). En de monteurs van dit bedrijf weten wel wat quilts zijn, geen vloerkleedjes dus. 🙂