Ik weet niet of het bij andere mensen ook zo is, maar de dagen rond de kerstdagen staan in het teken van samen spelletjes doen. Was het de voorafgaande jaren vooral Boggle spelen, deze week spelen we Kolonisten van Catan, hier neemt Evelien de spelregels nog eens door, terwijl Suzanne al meezingend met de radio (en dus heel gek op de foto stond, en dus dat deel maar heb afgeknipt) de bank voor haar rekening gaat nemen. Dat was gisteren en eergisteren, ik heb beide keren zwaar verloren, ik ben geen strateeg. Ik ben ook te lief, geef en ruil dat het een lieve lust is, vooral aan de kinderen. Evelien zei dat mijn moederschap me nu nekte, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hard te zijn.

Vanavond hebben we eerst Jenga gespeeld (blokjes uit een hoge toren trekken tot-ie omvalt), het spel was snel klaar, en daarna kwam de grote Wasgij? legpuzzel op tafel; terwijl ik nu blog zitten ze nog aan de legpuzzel, Het is een puzzel waarvan je niet precies weet hoe hij moet worden, deze gaat over de reünie van een schooljaar, en je ziet op de doos de oude foto, en wat je moet leggen is de toekomst, dus tig jaar later. Best pittig. We dachten al halverwege dat we een stukje kwijt waren, 2 zelfs, en ik kon me nog herinneren van in het oude huis, dat met het stofzuigen, jaren geleden, ik een puzzelstukje van de grond had opgeraapt en in een bakje had gestopt. Dat bakje staat nog steeds op dezelfde plek in dezelfde kast, alleen het huis is anders. En ja hoor, wat pluk ik uit het bakje"? Het stukje dat we missen. Helaas alleen maar eentje, dus die andere moet nog op tafel liggen. Hij moet en zal afkomen, maar ik moet er heel vroeg uit morgen, dus hield ik het na 4 uur puzzelen(!) voor gezien; even snel een blogje schrijven en slapen. De verwarmingsmonteur komt morgenochtend, vanaf 8 uur kunnen we hem verwachten, en dan ben ik liever aangekleed.