Vanmorgen om 8 uur stond de tuinman alweer op zijn kop in de voortuin, alles schoon te maken en te schoffelen. Samen een bakje koffie gedronken en toen ging hij weer zijn weg, en ik ging verder met de quilt voor junior, borders aannaaien en strijken. Terwijl ik zo stond te strijken riep hij me: "Mevrouw, nou moet u eens even mee komen, want wat ik daar mee aan moet…" en zijn stem klonk haast wanhopig. Ik kreeg een visioen van een massagraf van muizen en vogels in een bloembak, en liep snel met hem mee. "Kiek daar noe tog es, nog een jaar en je ziet niks meer als gras," zei hij en wees naar een deel van een plantenbak (5×5 meter) die inderdaad vol stond met dat gemene lange gras. Trek je er 1 polletje uit, staan er de volgende week 10 pollen van terug, is mijn ervaring. Ik zag dat hij het even niet meer zag zitten en heb hem geholpen dit karwei te klaren. Zo stonden we allebei op ons hoofd in de plantenbak, gras en ander ongein eruit te trekken. Flink warm werkje, maar het ging vlot en tussen door gezellig kletsend, niet verkeerd. Tot ik rechtop stond even om de boel te overzien, en toen mijn decolleté overzag; er was een knoop open gesprongen en juist op deze bh-loze dag terwijl ik voorovergebogen stond hingen ze er wel heel vrolijk bij. Ik hoop dat de tuinman niet mijn kant op heeft gekeken, hoewel, we stonden zo dicht bij elkaar, en ook al is hij blind aan 1 oog, hij is niet gek. Hij zal zijn oog goed de kost hebben gegeven.LOL