Omdat in de diepvrieskast geen enkele Bofrost gehaktstaaf of -bal meer te bekennen was had ik bij de super 1½ kg gehakt gehaald en 3 verschillende gehaktmixen. Het leek me wel weer eens lekker om ze zelf te draaien, in 3 smaken en vormen. De ronde ballen werden de Bretonse ballen die we vanavond bij het eten zouden verorberen. Zoals altijd had ik in no-time de katten om mijn voeten heen dansen en ieder kreeg een klein stukje gehakt toegeworpen. Witje deed automatisch zijn oogjes dicht toen het zijn kant op kwam; het stond nog vers in zijn geheugen gegrift dat hij een keer al bedelend een lading zeebanket recht in zijn ogen kreeg van me, helemaal per ongeluk. Dat prikte vast, want sindsdien doet hij zijn oogjes dicht als hij wat krijgt. Jaaaaa, zielug.

Witje zat heel smakelijk en tergend langzaam van het gehakt te eten terwijl Zipje sloffend weg liep, je zag hem denken: "mot ik niet". Zopje rook aan zijn gehakt, daarna aan dat van Zipje en keek toen verbaasd naar Witje. Dat was vast iets anders wat hij had gekregen, dat was eetbaar. Maar Witje liet zich niet wegjagen door Zopje en likte nog fijntjes de vloer af en ging zich daarna uitgebreid wassen. Zopje heeft toen nog eens goed aan zijn gehakt geroken en gaf het op, "niks te halen dan wegwezen" is zijn motto. Witje heeft toen het stukje van Zopje opgegeten terwijl ik op het stukje van Zipje ging staan toen ik de ballen in de pan wilde leggen.

Toen ik de 2e serie ballen met uitjes en oud-Amsterdammer kaas aan het bakken was en serie 3 met tuinkruiden aan het draaien, vroeg Evelien bezorgd voor hoeveel man ik gehaktballen ging bakken. Opluchting toen ze hoorde dat er 10 van in de diepvries gingen, mama is niet aan het doordraaien.