1e Kerstdag zit er op, het klinkt alsof het een bezoeking was, maar zo bedoel ik het niet. Ik kijk meestal als een berg tegen de kerstdagen op, gewoon omdat er veel op 1 dag moet gebeuren en je wilt dat het vlekkeloos verloopt, wat natuurlijk onzin is. Gisteren heb ik lekkere stoofpeertjes klaargemaakt in de stoomoven, niet wetend hoe of wat (stond niks van in het Duitse kookboekje dat bij de oven zat) dus heb ik maar een dotje op goed geluk gedaan, wat nog goed gelukt is. De visite is weggerold met volle buiken en terwijl ik door de keuken loop zie ik in de hoek op het aanrecht de grote schaal met stoofpeertjes taan. Helemaal vergeten! Nou ja, hebben we morgen wat om te eten. 🙂

Zipje en Zopje hebben de hele dag zowat op ons bed gelegen, Witje sliep de hele dag naast de bank op zijn kussentje, onverstoorbaar. Toen Zopje kwam buurten toen we aan de koffie zaten, wilde hij bij mijn moeder opschoot springen en met het langs de tafel lopen zwiepte hij met zijn staart een kopje van tafel. Dat is voor het eerst in mijn carriere als kattenbazin dat ik dit heb zien gebeuren, je verwacht het niet he.

De kerstbomen houden het goed vol, Witje schud regelmatig de dode naaldjes van de onderste akken van de bomen door er kopjes tegen te geven, en Zipje en Zopje liggen om de beurt op de treeskirt onder de grote boom. Ballen tikken doen ze niet aan, ze kijken er zelfs niet naar.   Wel wat anders met deze katten hier geweldig!!