Donderdagmorgen half 10 ging ik aan de slag, eventjes al die zakken tuingrond in de auto mikken om naar de vuilstort te brengen, en ook de grote boomwortels gingen er bij, en oh wacht, die ene buxus bij de voordeur moest er ook nog uit

Zo, dat ruimt op, misschien zet ik hier nog een varen ☺️

En uiteraard ook de buxusjes onder de ligusterheg weghalen,  die mocht ik niet vergeten. He wat slordig toch, die woeste pruik van de liguster zo ver over het pad hangend. Een heggeschaar en grondzeil waren zo gepakt, even overwoog ik of ik de elektrisch heggeschaar zou pakken, maar nee, zoveel meer werk met verlengsnoer en al die herrie, en dan zou ik in alle haast weer het snoer doorknippen, ik doe dit eens per jaar ? Het snoeien koste me nu ook maar een half uurtje, het scheelde dat door de droogte de heg dichterbij de Leylandii haag bijna niet had gegroeid.  Ik moest goed uitkijken dat ik niet op Jon stapte die steeds onder het zeil dook om verstoppertje te spelen, de boef, ik zag af en toe alleen maar het puntje van zijn staart heen en weer zwiepen ? Ik heb de zijkanten geschoren en alleen bij het lage gedeelte de bovenkant gekortwiekt,

De rest was te hoog en te zwaar voor mijn schouders die nog aan het bijkomen waren van de workout van woensdag, “we gaan echt niet met de handjes in de lucht!”, voelde ik ze protesteren toen ik het heel even probeerde.
Ik stopte alles in de auto en liep naar achteren om het gereedschap op te ruimen toen ik de restanten van het buxusheggetje zag staan waar de bijen een nest onder hadden gemaakt. Dit is een foto van begin juni, nu waren de takken kaal

Even kijken of de bijen er nog zitten. Ik porde met een stokje voorzichtig door de dikke laag dorre blaadjes in de grond en luisterde, niks, geen gezoem of geritsel. Na op een paar andere plaatsen te hebben geprikt bleek echt niemand meer thuis te zijn, en durfde ik het aan. Ik liet de stompjes staan,

De wortelkluiten van deze zeven struikjes haal ik er wel een andere keer uit, ik was eigenlijk niet van plan veel te doen. Het was bizar rustig bij de vuilstortplaats, de auto was snel leeg en met een voldaan gevoel reed ik weer naar huis, heerlijk, die klus is gedaan. Toen het na de lunch nog niet regende, vroegen de resterende 6 lavendelplantjes of ze alsjeblieft in de tuin mochten staan, en aldus geschiede. Ze kregen lekkere voedzame en wortelstimulerende grond van me

en om de rij vol te maken zette ik de lavendelstekjes die ik twee jaar geleden had gemaakt van snoeisel er naast. Dat mijn stekjes in armere droge grond hadden gestaan, vorig jaar een snoeibeurt hadden gemist en dit jaar een beetje in de verdrukking hadden gestaan, was ze wel aan te zien; de blaadjes waren dunner en de takje ieler dan de net gekochte plantjes.

Maar dat mag de pret niet drukken, een beetje van de winkel en een beetje van mijzelf.
Ik hield nog veel stekjes over die ik toen in de bak in voortuin zette,

En ook deze kregen een flinke schep goede grond en een plens water.

Vanaf waar ik stond zag ik pas goed wat een rare hap er uit de ligusterheg was, deze zal ik van het voorjaar eens flink terugsnoeien

Klaar, jawel, even lekker op de schommelbank genieten van de tuin, met Zopje op schoot uiteraard

Arya kwam ook gelijk buurten

Even aan de bloemetjes ruiken

Jon kwam aanstuiven en toen hij Zopje zag liggen dook hij achter de schommelbank op het zachte bedje van grasmaaisel (wat ik altijd onder de hele heg strooi als mulchmateriaal,dit houdt het vocht in de grond en zorgt voor voeding en een goede bodemleven)
En daar lag het jonge grut even later naast elkaar te slapen, zo lief ?
Zopje vlijde zich neer op het gras, hier ligt hij graag

Er is deze dag niks van lapjes door mijn handen gegaan, het wasgoed niet meegerekend, je kan niet alles hebben.