Voordat ik me met quilten en computeren bezig hield, was ik naast het werken in het ziekenhuis, het breien en naaien van kleding en het lezen van boeken veel te vinden in de tuin, geïnspireerd door het maandblad Bloemen en Planten, en Gardener’s World (nu is iets dergelijks hier online te zien) en de wekelijkse uitzendingen van een half uurtje op de vrijdagavond op de BBC probeerde ik ook een romantische tuin te creëren. Ik heb de serie op tv weer herontdekt, maar ben er niet wild enthousiast over, en ik ben niet de enige zo te zien in dit filmpje, waar deze man geen blad voor de mond neemt.

hier filmpjes met Geoff Hamilton of Alan Titchmarsh 

Nu wil ik onze tuin die bijna 8 jaar is verwaarloosd (de eerste jaren kwam nog elke drie maanden een tuinman, en dit werd later 1x per jaar) in zijn oude staat herstellen, uiteraard mijn pols in de gaten houdend (nog steeds niet volledig hersteld van de breuk 9 maanden geleden).

Dus tussen de buien door ben ik de laatste 2 weken geregeld in de tuin te vinden, ik ben begonnen met dit plantenvak vlak bij de schuifpui te ontdoen van de woekerende vaste planten die jaren achtereen ongeremd konden groeien
Met een riek steek ik een stuk grond los en schep dan redelijk makkelijk een dikke kluit grond op met erbij ook de wortelstokken van oa de varen, Euonymus (of kardinaalsmuts) maagdenpalm, Solidago (of Guldenroede, met de gele bloemen, op de achtergrond van de foto hierboven) en vrouwenmantel, en uiteraard ook de heel gewone onkruidjes. Deze kluiten klop ik dan uit tegen de riek en de tuinaarde vliegt dan in het rond, tegen het eind van het dik half uurtje is de afvalemmer vol,  zijn mijn schoenen en sokken net zo vies als mijn tuinhandschoenen, en als ik dan eenmaal uitgeklopt ben, handschoenen en brace heb uitgetrokken en na handen wassen naar de wc ga, zie ik bij het doorspoelen ook zand achter op de bril liggen, blijkbaar via mijn nekharen mijn shirt ingevlogen. Loki zit tijdens het tuinieren graag in de buurt alles gade te slaan, rent achter wegvliegende stukjes wortel aan, maar ook sprinkhanen en kikkers zijn graag geziene speelkameraadjes voor haar, ook al denken deze beestjes er vast heel anders over nadat ze gehavend uit de strijd met een pootje minder door het leven moeten gaan.
Veel planten die afgelopen maand zijn bevrijd van overwoekerende onkruiden zetten hun beste blaadje voor en laten zien dat ze niet afgeschreven hoeven te worden; de Pflox (flox of vlambloem) is een beetje kaal van onderen maar staat uitbundig bloeiend te stralen in de zon. De enige bloem aan de hortensia geeft moed voor volgend jaar, en de stekjes genomen van een hortensia uit de vorige tuin slaan aan en vormen al nieuwe blaadjes ?. Dit is een soort die zich het hele jaar door laat snoeien en dan ook nog bloeit.
De Celosio met paarse pluimbloemen is de enige “vreemde eend” in de border, dit is een (niet winterharde) eenjarige, gekregen van Evelien toen we net verhuisd waren.

De uitgebloeide roze geranium daarentegen is niet blij met de verjongingskuren; ik heb de plant gescheurd, van vervelende onkruiden verlost en alleen de jonge delen teruggeplaatst, over een paar dagen ziet het er vast weer goed uit. Ik hoop dat de door slakken half opgegeten sedum nog een beetje opknapt, deze bloeit met zacht roze bloemen als hij de kans krijgt, er is nog hoop. In het stukje grond waar ik bezig was ontdekte ik enkele gave bloembollen, ik heb ze voorzichtig terug gezet en de mininarcissen uit een overgehouden bloempot van het afgelopen voorjaar heb ik er naast geplant. Zodra ik klaar ben met deze border gaan de alium bloembollen er ook in, zo tussen de varens lijkt me dit een hele mooie combinatie. Een hele zielige kale roos in een andere border die ook overwoekerd was bloeit en geurt zalig naar ouderwetse rozen,

net als deze room-gele kamperfoelie, als het keukenraam met een zonnige dag open staat komt er af en toe een wolk van zalige zoete kamperfoelie naar binnenen andere struikjes laten ook zien dat ze blij zijn met de zon, ik kan even niet op de naam van deze roze bloemen komen. Onder de laag onkruid kwam een paar cm groot stompje van de budleija (vlinderstruik) tevoorschijn, een week later waren er al dikke knoppen te zien, en twee weken later zijn het hele mooie sterke uitlopers van 20 cm geworden. Wat een veerkracht! Deze bloeit zomers met dieppaarse, haast zwarte bloemen en de vlinders zijn er gek op. In 2007 was dit een metershoge struik, hopelijk volgend jaar weer (vlinderstruiken zijn hele harde groeiers). Ik kan proberen dit struikje te verplaatsen zodat hij niet zo dicht tegen de haag aan groeit, hm, dat moet lukken.Ik zie wel dat ik ook hier nodig moet gaan wieden, je draait je om en het onkruid schiet de grond uit!

De euonymus -hier met de geel/groene blaadjes- is een geweldige plant, hij doet het prima als struikje mits hij regelmatig gesnoeid word, kan klimmend tegen een schutting of paal een forse struik worden, en laat je hem op de grond zijn gang gaan is het een hele mooie bodembedekker die goed in de hand gehouden kan worden. Hij is wintergroen, ook mooi meegenomen.

Wat eerst begon als een klein struikje aan de voet van de linker paal, is nu niet alleen over de grond door het hele perkje gegroeid maar ook tegen de paal op geklommen, en heeft de vuurdoorn weg geduwd van zijn plek,  hier moet ik duidelijk nog aan de slag. Hij mag tegen de paal aan blijven staan, maar dan moet de vuurdoorn ook wel plaats krijgen om te schitteren.
De blauwe regen die eruit was gehaald voor de verhuizing 7,5 jaar geleden omdat hij niet bloeide, -halve meter lange witte bloemen waren me beloofd volgens het kaartje aan de plant- is toch weer terug gekomen, en hier zitten peulen aan, dus deze heeft wel gebloeid, ik ben heel erg benieuwd komend voorjaar! Tegen de rechterpaal groeit de Akebia, iets van 12 jaar geleden lovend aanbevolen door tuinman Rob van Eigen huis en tuin, geprezen om de naar vanille geurige bloemen. Nou, als je heel goed keek zag je de 1 cm kleine paarse bloempjes, en als je heel veel geluk had kon je een geur ontwaren, maar niks wat Rob had beloofd.  Je geeft zo’n plant een kans,  misschien dat hij het volgende jaar wel sterker gaat ruiken, maar helaas, heel veel lange uitlopers met veel blad en onopvallende bloem, maar bar weinig geur. Helaas heeft deze klimmer ook de neiging om over de grond te groeien, te wortelen en dan verder te groeien, om zoals naar nu blijkt te eindigen tegen het huis en in het plantsoen naast het huis. Deze gaat er dus uit.
De digitalis aan de voet van de godin staat er heel krachtig bij, dit was een gok mijnerzijds, verplant toen we hier kwamen wonen omdat hij op een ongelukkige plaats groeide, altijd een gok vanwege de lange penwortel, maar hij heeft het gered. Het blad van de geraniums die in dit perkje staan ruiken zo sterk na aanraking, dat de hele tuin fris ruikt, raar dat ik deze niet in mijn andere tuin had.

Het is misschien niet zulk fijn weer geweest afgelopen weken, met lage temperaturen veel bewolking en regen, maar de tuin knapt er van op, en zolang het maar lang genoeg achter elkaar droog blijft om het weiland te maaien, hoor je mij niet klagen, alhoewel.. als ik ’s morgens uit bed kom willen jullie niet weten hoe stijf ik ben van top tot teen, het is ook niet gauw goed. Gelukkig is dat na een paar minuten ochtendgymnastiek, een warme douche en een paar keer trappen lopen weer helemaal over.

Wil je een leuke blog zien over tuinen, kijk dan bij Gérard’s tuin , met hele mooie foto’s en in de linker kolom heel veel zaken die uitgelicht worden.

Ga ik dan helemaal niet meer naaien en quilten? Tuurlijk wel, maar de lapjes lopen niet weg. Langzaam aan begint mijn naaikamer ook op te knappen, eens in de zoveel dagen werk ik er een kwartiertje in, spullen op de plek leggen, reorganiseren, aaien; nog even en dan is het tuinseizoen in de winterstop en ben ik hier weer meer te vinden.