Wat een reacties, zoveel dames die mee wilden loten had ik niet verwacht, het was een hele klus om al die namen op te schrijven, en na lang husselen, waarbij ik heel even dacht om het trekken door een van de kittens te laten doen, maar ik schatte de kans een leesbaar lootje uit hun bekjes te kunnen halen heel klein in, en deed het dus maar zelf. De gelukkige dame is Riek Drost! Ik zal je wel even privé mailen om zo achter het adres te komen waar ik het schattige speldenkussentje naar toe mag sturen, aangezien je geen blog hebt (tenminste, dat denk ik niet.) Vandaag wat leuks meegemaakt in de quiltwinkel van Dorry, waar ik bijna dagelijks te vinden ben; er kwam vlak voor sluitingstijd een meisje van een jaar of 10 de winkel binnen stappen, met achter haar haar moeder. Ze doken in de bak waar scrapzakjes liggen,  er lag nog 1 zakje met groene, en het meisje keek een beetje sip; haar moeder vroeg of er misschien elders in de winkel nog scrapzakjes lagen, want ze zochten nog rode en blauwe, en ik moest ze helaas teleurstellen; ze vlogen sneller de deur uit  dan ik ze kon maken, maar ik wilde er morgenochtend wel gelijk een paar maken voor haar, opperde ik. Helaas ging dat niet lukken, want ze vertrokken morgen al vroeg voor hun vakantie, en ze hadden graag de lapjes mee willen nemen.

Ik nodigden ze uit in de workshopruimte om zelf uit de mand met scraps wat uit te zoeken (het gaat per gewicht) en toen ik de zak met rode en blauwe lapjes op tafel leeg kiepte, begon het meisje te stralen, “mama, hier kan ik wel wat blokjes uit halen he? En hier uit ook, en deze, en nee, die niet, die is te licht, maar deze kan ook he?”, en zo legde ze het ene rode/roze lapje na het ander op een stapeltje, terwijl haar moeder een stapeltje blauwe en rode voor haarzelf uitzocht. Bleek het meisje een vingerhoedjesquilt of klosjesquilt te maken, (één van de twee, maar ik haal de namen altijd door elkaar van deze grappige quiltblokjes) ze had er al een heel stel klaar, en leuk dat ze het vond! Terwijl ze bij de kassa aan het afrekenen waren, en ik de scraps op tafel opruimde, ontdekte ik een smal strookje van een aller schattigste rozenstofje dat opzij gelegd was tijdens het stoffen snijden voor de BOM  Sweet William. Het was te klein om hiervoor te gebruiken, en dus liep ik ermee naar het meisje en vroeg of ze dit stukje kon gebruiken, en ze bedankte me glunderend, want zo’n mooi roosje, dat zou echt opvallen, en ze stopte het met een grijns in de tas. Een fijne vakantie toewensend zwaaiden we (Ingrid, Netteke en ik)  hun uit, heerlijk, jong quilttalent, dat moet je koesteren en aanmoedigen!