Gistermorgen zat ik al om 8 uur aan de borrel in de wachtkamer van de rontgen, een halve liter contrastvloeistof opdrinken in 1 uur tijd. De baliemedewerkster vroeg of ik er limonadesiroop door wilde hebben, en toen ik zei dat ik het niet hoefde omdat ik het niet zo vies vond smaken, zei ze dat ze dit niet vaak hoorde, de meeste mensen gruwelen er van. Verwend zeker. Er zaten nog 3 man en 1 vrouw aan de borrel en ik was de enige die een handwerk meehad, er werd wat in tijdschriften gebladerd of algemeenheden uitgewisseld. Ja, dan duurt een uur lang. Ik had bijna 1 bloemetje klaar met witte rand, toen ik mocht meekomen. 

Op tafel liggend, infuus in de arm en armen gestrekt boven mijn hoofd schoof de tafel door de dognut voor een overzichtsscan, en toen via het infuus contrastvloeistof werd ingespoten voelde ik in een paar tellen weer een brandende warmte door mijn lijf stromen, het voelde alsof ik in een bloedhete droge saunalucht stond, wijdbeens. 2 keer nog "adem inhouden" en toen was het klaar; binnen een kwartier gedaan, en een uur later zat ik al met darmkrampen op de wc.

Vreselijk spul is dat; vannacht en ook deze morgen nog wist ik niet of er een wind of meer dan een wind moest komen, dus loop ik regelmatig naar de wc om zittend op de pot een droge of spetterende wind te laten. Charming. Slecht geslapen dus, maar wel op tijd er weer uit, want ik wilde de garage en berging weer wat opruimen voordat de puinzooi zich weer teveel opstapelt. En zo vond ik in de garage 2 paar keurige nieuw ruikende sportschoenen die ik nu op Marktplaats te koop heb gezet, we zien wel of het wat oplevert; naar de Kringloopwinkel brengen kan altijd nog. Misschien dat ik met mijn kast uitruimen nog wel wat tegenkom om zo te verkopen.

De blauwe regen is al bijna alle bloesem verloren, helaas is het niet door de wind de tuin uit weg geblazen, op de tegels en tussen de planten lag vanmorgen een vaalblauw tapijt. Zo goed en kwaad als dit ging met de windvlagen heb ik het aangeveegd en opgeruimd, maar je draait je om en er ligt weer wat.

Witje vind het niet erg, het ligt wel lekker.

Hier zit Witje verliefd naar Perry te kijken, die een paar dagen geleden laat thuis gekomen bij de buis zijn maaltijd nuttigd. Maar het was Witje niet om het eten te doen, kijk maar:

Het is een grote kroelkont die bedelt om geaaid te worden.Ik zal hem trouwens zo buiten eens uitkammen, hij verliest zoveel haar dat het niet normaal meer is, hele plukken blijven achter liggen op de bank als hij eraf gaat.

Morgenmiddag gaan Perry en ik knopen doorhakken, een keuken uitzoeken en misschien gelijk ook sanitair, hij heeft een middag vrij kunnen nemen.