sta ik om 10 uur al bij Janny voor de deur, even op de klep vallen voor een kopje koffie/thee voordat ze op vakantie gaan. Lekker gekletst, natuurlijk komt het gesprek op Renesse, waar Evelien met 3 vriendinnen naar toe gaat in de middag. Ze gaan met 2 auto’s hadden de meiden al bekokstoofd, want zoveel bagage past nooit in 1 auto. Was het om mij te stangen of meende ze het serieus, toen ze gisteren vroeg waar de passpiegel was gebleven; hij zou -dacht ze- net in haar koffer passen, want ze hadden toch wel een spiegel nodig als ze elke avond uit zouden gaan.
Ik maak me een beetje zorgen sinds ik gisteren van Evelien hoorde dat -volgens een vriendin die net terug was van Renesse- de jongens er daar heel hitsig bij lopen. Maar volgens Janny is het veel geblaat en weinig wol, want met al dat bier in hun keel willen ze wel maar kunnen ze niks.
Perry zag ook met eigen ogen dat de jongens -in akelig grote aantallen aanwezig- met flesjes bier in hun handen rondliepen, het zal wel logisch zijn maar ik snap daar de lol niet van in, om nog voor het avondeten een stuk in de kraag te hebben.
Ze hadden een tent gehuurd die er al stond, maar hij stonk vreselijk naar bier; gelukkig had Evelien een grote spuitbus luchtverfrisser bij zich, zo’n neutraliser, en de schoonmaakploeg van de camping zou de tent ook nog schoonmaken.
Evelien bedacht zich dat ze vergeten was een hoeslaken in te pakken en ze keek haar vader hierbij vragend aan, maar daar trapte hij niet in. "Je hebt toch een slaapzak?"; ze had toch niet verwacht dat Perry nog even een laken zou komen nabrengen? Een van de meisjes jammerde dat ze nu al wist dat ze nooit meer zou gaan kamperen, het zag er veel te primitief uit, en het zou me niks verbazen als we na het weekend een telefoontje krijgen of we ze komen ophalen. Of is dit de wens van mij?
Shirley je gaat me toch niet vertellen dat jij vroeger niet de bloemetjes hebt buiten gezet tijdens een vakantie. Hoewel een stuk in mijn kraag voor het avondeten heb ik op vakantie nooit gehad of bijna nooit.
Kan me voorstellen hoe moeilijk het is, maar gelukkig is Evelien er zelf ook nog bij en kan ze best haar boontjes doppen. Waarschijnlijk heeft ze een heerlijke week daar. En met de mobieltjes enzo kan je toch contact houden hé. Sterkte ! Groetjes, Marjolein.