Vanmorgen vroeg kwam de installateur voor de mechanische ventilatie en om 12 uur was hij klaar, in de kleine badkamer zit nu een ventilator met vochtsensor die lekker trekt zodra er gedoucht wordt. Aan het kapje is er niets van te zien   maar het was meer werk om dit kleine ding te installeren dan zijn grotere broer die iets van 30×30 meet.Voor die kleine jongen moest hij het dak op om stroom te pakken van de airco-units, en toen hij daar toch was heeft hij de afvoer van de dakgoten leeg gemaakt. Heel veel blad zat er in.

In de inloopkast die tegen de grote badkamer aan zit, heeft hij de moter voor de grote mechanische ventilatie gezet; deze kan je in de badkamer op 3 verschillende standen zetten en zit aangesloten op de afvoer van wc, badkamer, keuken en garage. Lekker hoor.

Er is ook net een meneer langs gekomen, Henk genaamd, om de tuin te bekijken voor een offerte van de bestrating en slopen & verwijderen van de muurtjes te maken. Een joviale man, kan ook niet anders met zo’n naam.;-) Morgen komt hij met zijn partner langs om het eea op te meten.

De timmerman is net langs geweest, hij moest een slot vervangen en tevens de deurklink vastzetten, maar voor dit laatste moest hij even terug naar de zaak om een andere stift te halen. Wel leuk dat ik dezelfde timmerman zaterdag op het feestje van de zaak zag in nette kleren, een heel andere man lijkt het dan. De zaak was verhuisd naar een nieuwe pand, heel mooi allemaal en het rook zo lekker naar leer en verse vloerbedekking ☺ Het feest werd gehouden in de loods en werkplaats, en werd over 2 avonden uitgesmeerd; vrijdagavond voor de relaties (dus banken, verzekeraars, (onder)aannemers enz, en zaterdagavond voor het eigen personeel, vooraf gegaan aan huldiging van de jubularissen welke om 4 uur al begon. De kinderen waren ook mee, net als van veel andere collega’s en ze vonden het wel leuk; er speelden bandjes en er waren meerdere buffetten in de zalen. Om half 11 hadden ze het wel gehad en heb ik ze naar huis gebracht maar ik ben daarna weer terug gegaan. We waren pas tegen 2 uur thuis, bek af maar voldaan.

Omdat Perry ook 12½ jaar in dienst was en een speldje kreeg, hield ik er behalve zere kaken van het lachen ook een mooi bos bloemen aan over. Na het opspelden moesten we nog even mooi staan wezen voor de fotograaf en toen verraste Perry me door me lekker macho op de mond te kussen, een lange hapkus zou Suzanne dit vroeger noemen. Ik had eerst niet in de gaten wat hij van plan was (DUH) omdat ik zo overrompeld was door de felle lichten (we stonden op een podium) en cameraman en fotografe en een roze ‘vlek’ Betty genaamd, die tussen de speldjesregen alles aan elkaar kletste en de jubilarissen een beetje op hun gemak probeerde te stellen. Dus ik deinsde terug toen Perry me wilde zoenen en dat zag er grappig uit blijkbaar, want er werd gelachen en zelfs geklapt. Nee, ik had geen rouge nodig.