“Papa papa, kijk eens wat ik heb gevonden,” riep een klein jochie van -ik schat- vier op de toppen van zijn longen door de winkel, terwijl hij met de plastic Disney snoepbal gevuld met kleurrijke snoepjes in beide handjes omhoog houdend naar zijn vader rende, die in zijn eentje met de kinderen boodschappen aan het doen was; zijn dochtertje van hooguit drie die zo te zien net had leren rennen had ik op tijd weten te ontwijken, maar ze struikelde hierna over de hoek van een stellage en lag plat op haar buikje beduusd te wachten tot haar beentjes haar weer vooruit zouden brengen, wat niet gebeurde. Pas toen een wildvreemde vrouw haar optilde en vroeg of ze zich geen pijn had gedaan, sloeg verbazing om in een “dan zal ik maar huilen zeker” blik, en ze ze zette haar keeltje open.

Vader was druk bezig wegwijs te worden uit de verschillende soorten roomkaas, en keek verstoord op, het huilen van zijn dochtertje en het geroep van zijn zoontje kon hij er niet bij gebruiken. Tegen zijn dochtertje zei hij dat ze bij hem moest blijven, wat ze uiteraard niet deed, want toen hij zijn aandacht tot zijn zoontje richtte was ze hem alweer gepeerd, lachend en roepend naar haar broertje, die de snoepbal in het karretje gooide. Zijn vader pakte het er net zo snel weer uit en zei dat hij het wel eerst had mogen vragen, waarop het jongetje met zijn liefste stemmetje vroeg of hij een bal mocht hebben, want zo’n mooie had hij nog niet. “Nee, dat mag je niet, leg maar terug”, zei de vader,  “nee, ook niet eentje”, toen het jochie hem smeekte om eentje.

Het ventje rende met de bal weer weg, en toen vader zich weer verdiepte in de roomkaasjes kwam hij weer terug rennen, met twee snoepballen in zijn handjes tegen zich aan gedrukt. “Niet eentje, maar wel twee, he papa?”, probeerde hij.

Ik moest wel lachen hierom, slim ventje, maar helaas liet de vader zich niet ompraten door dit onderhandelaartje, die weer afdroop met zijn snoepballen. Dit tafereel achter me latend vervolgde ik mijn weg door de supermarkt, ik moest deze middag ook nog naar België om broodmeel te halen, maar vermakelijk was het wel.

De dame van deze auto vond naar de winkel gaan niet zo vermakelijk, ze had door een uitwijk manoeuvre haar auto in de berm geplaatst, gelukkig kon ze het navertellen,en gelukkig voor de  eigenaar van deze Avéve winkel had ze het pand niet geraakt. En Loki vond het gezang van deze kersthond ook niet vermakelijk,

ze raapte na enkele minuten van stilte de moed bijeen om hem te besnuffelen, en even dacht ik dat ze zijn neus zou afbijten, maar hij mocht blijven staan, als hij zich maar koest hield.

Wat wel weer vermakelijk was, was de aanschaf van twee mooie bollen wol, goed voor twee paar sokken

de beschrijving in het patroon was heel helder, maar de term magic loop was nieuw voor mij, met deze tutorial kwam ik er helemaal uit
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=gkyd3nq3Yn8&w=420&h=315]
helaas was ik een beetje eigenwijs en volgde de pendikte van het etiket, de teen van de sok viel te groot uit zag ik bij passen en onder een goed zittende sok leggend.

Uithalen en gelijk opnieuw beginnen op een dunnere pen, maar omdat ik geen rondbreinaalden in deze dikte had, moest ik het op korte pennen doen, en omdat ik de net geleerde magic loop techniek niet kon toepassen, moest ik even op youtube een goede uitleg vinden voor hoe te beginnen op korte pennen, want ik wilde echt wel vanuit de tenen breien, omdat dit een naadloze sok oplevert.

Ik vind niks vervelender zitten dan een hard ribbeltje over de tenen van mijn sok….nou, vooruit, een onderbroek die steeds de bilnaad opzoekt, dat irriteert mij nog meer. Gelukkig heeft Drops design hele goede tutorials, en kon ik gelijk verder gaan,  vlak voor ik naar bed ging het ijzer smeden als het heet is, zogezegd, en in bed nog snel een woordje gelegd met Wordfeud om het af te leren, en slapen maar!
 
En hier zie je hoe een andere dame verder gaat met meerderingen voor de teen (ik moet volgens patroon onder de steek de lus de pakken om gaten te voorkomen)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=_GuC7FfXAek&w=560&h=315]
zo ziet mijn sok-to-be er nu uit,

Het lag even (een dag) stil, want het vervolg van de mysterie van Bonnie van afgelopen vrijdag (deel 4) moest ook worden gemaakt, daarover in een volgend blogje meer)

Hier even nog de simpel magic loop laten zien,
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1mqIqRdJc68&w=560&h=315]