Na twee uur werken in de tuin besloot ik eens een rondje “blog lezen” te gaan doen, ook in het kader van handen rust geven. Ik heb het lezen van en reageren op andermans blogs flink verwaarloosd, soms ben je al blij dat je je eigen ding kan doen, en vaak bleef ik op de hoogte van bepaalde mensen via Facebook of Instagram, maar ik vind beide media vrij vluchtig en oppervlakkig.
Nou, drie uur later, ja, jullie lezen het goed, 3 uur! later, heb ik het hele rijtje gehad, ze staan hier bovenaan mijn blog, onder het kopje “Blogs die ik volg”. Dit zijn ze niet allemaal, ik krijg ook regelmatig via mijn e-mail updates over bloggers, en ik lees de Amerikaanse bloggers via de Feedly app., en deze houd ik wel redelijk bij, maar ook hier krijg je alleen maar de berichten die recent gepubliceerd zijn en de slapende blogs belanden onder op de stapel. Op zich moet je dan niet meer in zo’n stapel duiken, tenzij je je afvraagt hoe het nu gaat met dees of geen.
Het bleef niet alleen bij lezen maar ook liet ik bij de meeste een reactie achter, wat op zich niet altijd meeviel vanwege de “bewijs dat je geen robot bent” handelingen. Bv uit 9 plaatjes de bussen aanvinken, of uit 16 vakjes de verkeersborden aanklikken
fietsers, de etalages, de zebrapaden, of de brandkranen, om een oer-Hollands straatbeeld te noemen, niet dus.
net zo lang tot je er niks van dat al zag en dan kon je op verifiëren drukken. Maar soms bleven de plaatjes maar komen, om niet goed van te worden! Dit waren de blogs die geen reactie van mij kregen, het moet wel leuk blijven en geen ontmoedigingsbeleid zijn om te reageren.
Een enkele blog eindigde met de kennisgeving van het overlijden van de blogger
geschreven door de nabestaanden, of ik kon het opmaken uit de condoleances in de reacties. Van de een wist ik het maar van een andere kwam het hard aan.
Bij heel veel blogs zaten spam reacties, en het waren allemaal van dezelfde twee spammers,
ik kon na dertig blogs wel deze conclusie trekken, dus ongeacht de idiote manier van beveiligen kwamen zij er toch gewoon door.
En dan had je de blogs waar al heel lang -soms jaren- niks meer op geschreven was, van sommige schrijfsters had ik afgelopen maanden nog een post op Facebook of Instagram gezien, maar bij een paar dacht ik echt van “waarom stopte ze met bloggen, zou ze nog wel leven?” Niet iedereen heeft een partner of familielid die kan inloggen op je blog om het zo af te sluiten, maar dan hoop je toch dat een bekende een reactie onder het laatste bericht zet met de vermelding dat de blogger is overleden, toch?
Ik vermoed wel dat heel veel bloggers er uit vrije wil mee zijn gestopt, met het bloggen, niet met het leven, een enkeling had de reden ook bovenaan hun blog gezet. Dat ze klaar was met bloggen, het had een doel vervuld, ze sloeg een andere weg in, en vanaf heden was haar blog niet meer operationeel, maar bleef wel on-line vanwege de uitgebreide informatie (tutorials, quiltverslagen en reisverhalen) . Kijk, daar kan je wat mee!
Veel bloggers zijn er gewoon mee gestopt omdat ze het beu zijn, het veel werk vinden, de hoeveelheid reageerders tegenvielen, of omdat het leven even erg tegenzit.
Ik snap het en vind er verder niks van, ook al kan ik een lichte vorm van nieuwsgierigheid naar het waarom niet onderdrukken; maar het gaat me niets aan. Maar het is net als bij overlijdensadvertenties, soms zou je meer informatie willen hebben, zodat je niet de hele tijd met vragen rondloopt.
Sommige inactieve blogs vind ik leuk om als naslagwerk in mijn lijstje erbij te houden, de rest mag weg om het nog een beetje overzichtelijk te houden. Ah ja, het hield me vandaag even van de straat. To blog or not to blog, that’s the question.
Je hebt helemaal gelijk. De blogs van anderen bekijken blijft er soms lang bij.
Oh en die ‘beveiligings-gevallen’ zijn voor mij vaak de reden om het commentaar dan maar te laten.
Op jouw blogje heb ik mij laatst geabonneerd, nu krijg ik een mailtje als jij wat nieuws hebt gepost.
Ik denk dat ik dat bij meer blogs ga doen.
(Jeetje, jouw lijst….. da’s bijna een dag taakl)
Fijn weekend Meis!
Leuk dat je ook bij mij langs kwam. Heb eerlijk gezegd ook het blog lezen en mijn eigen blog bij houden verwaarloosd . Maar weer eens goede voornemens maken.
Groetjes Martine.
Tja, zo gaat dat.
Af en toe bloggen en heel af en toe bij een aantal mensen reageren. En dan is het toch wel weer leuk.
Grtjs Mieke
Klopt, ik herken dat ook. Nu moet ik zeggen dat ik mijn tekenblog verborgen heb aangezien daar niets meer geplaatst is. Daar moet je nu voor aanmelden als je wat wilt zien of lezen. Niet dat er iets nieuws te zien is. Ik hoop dat ik daar volgend jaar weer langzamerhand te kunnen beginnen, maar ik zit ook na te denken om deze blog te verhuizen naar wordpress.
Waar ik wel tegen aan loop is dat als er blog gestopt is, deze na een tijdje overgenomen is door een bedrijf o.i.d. en voor heel iets anders wordt gebruikt. Dat heb ik gezien bij mijn oude quiltblog (quiltvitrine), maar dat merk je pas als je bij iemand in zijn blogrol op een blog klikt.
Eigenlijk zou iedereen eens in de zoveel tijd hun blogrol na moeten kijken of de blog die daar staan nog actueel zijn.
Wat die anti spammeldingen betreft, eerst inloggen bij je eigen blogspotblog en dan pas reageren, dan hoef je dat nml. niet meer in te vullen. Dat is mijn ervaring dan. Scheelt een hoop ergenis. Ik weet niet of dit ook zo werkt als je via internet ingelog bent bij gmail. Dat zou men dan een keertje kunnen proberen.
Oh Shirley, ik herken zoveel wat je hier schrijft. En ik volg heel veel blogs 🙁
Spam kreeg ik ook veel, maar al een poosje niet meer. Weet niet waarom!
Fijn weekend
Ooit hoop ik weer te kunnen bloggen. Het klopt helemaal wat je schrijft. Je gaat van alles bedenken waarom iemand niet meer schrijft
Klopt helemaal. Het leven gaat soms met je aan de haal en gaat het bloggen even niet. Ik heb het we er opgepakt en hoop het ook vol te houden…
We spreken elkaar!!!
Leuke posting Shirley, en herkenbaar. Ik merk bij mijzelf dat ik tegenwoordig steeds minder blogs zelf lees, gewoon omdat de tijd mij ontbreekt om alles te lezen en ook te reageren (hoe graag ik ook zou willen) Zoals je weet, blog ik zelf nog wel, en ik post mijn postings altijd zowel op mijn RealmenStitch Facebook pagina als op mijn blog. Ik heb ooit bewust voor beide platvormen gekozen, omdat niet iedereen een FB account heeft. Nadeel van FB is dan weer dat dit een erg vluchtig medium is: je leest iets, maar met 1 scroll ben je weer een stuk verder, en zo ben je al snel weer “vergeten” dat je nog had willen reageren.
Mijn regel voor het schrijven van een posting is: ik moet wel iets te melden hebben. Zo kan het bij mij dus gebeuren dat ik een paar postings achter elkaar publiceer, en dan weer een tijdje niets. Niet dat ik dan niets doe, maar dat vind ik dan zelf niet altijd even nieuwswaardig om te vermelden.
En tot slot: de eerste en voor mij nog steeds belangrijkste reden om (jaaaaaren geleden) te starten met bloggen, was omdat ik graag voor mijzelf een soort online dagboek bij wilde houden (dat deed ik al voordat ik uberhaupt ging quilten of borduren) Zo kon ik nog eens teruglezen wat mij bezighield, en ik kon het gebruiken als herinnering en naslagwerk. En dat is nog steeds mijn hoofdreden om te bloggen. Natuurlijk vind ik het geweldig dat er mensen zijn die mijn schrijfsels graag lezen en dit leuk vinden, hierdoor heb ik ook ontzettend veel leuke en lieve mensen leren kennen. Maar nog steeds is het voor mij een soort dagboek voor mijzelf, alleen dan openbaar gezet.
Piep
Leuk blog, heel herkenbaar, de plaatjes aanvinken,
Het lijkt soms eindeloos..
Een ontmoediging..
Wat het aantal blogs betreft, ik vind het fantastisch
Dat mensen op vaste tijdstippen
Bloggen..
Voor mij is het een nog altijd “mijn plek
Waar ik schrijf” en de wereld meeleest..
Is dit raar?
Ik weet het niet.. ik schrijf er lief en leed
Van me af.. en geniet van reacties..
Blijf je volgen hoor
Knuf
Ha, hoe herkenbaar 🙂 Ik ben weer aan het proberen om wat vaker te bloggen, gewoon als naslagwerk en herinnering voor mezelf…. maar de tijd lijkt wel steeds sneller te gaan en met wat familiezorgen van oude ouders schiet het creatieve er ook een beetje bij in…
Ik blog nog steeds rustig aan verder hoor. ik vind het veels te leuk 😉
Het lijkt wel of vele, ik denk door FB, er veel minder mee doen. Zelf blijf ik het fijn vinden, voornamelijk omdat ik alles snel terug kan vinden op mijn blog en dat is op andere social media platforms vaak toch anders. Nee ik zeg dus : TO BLOG !!!