Ik stond al bijna klaar om naar fitness te gaan, toen zoonlief sms-de dat hij de trein op een haar na had gemist, gewoon omdat het tegen zat met kaartje kopen. Snotjandorie, de volgende trein nemen was geen optie, want hij had de planning zo lekker strak gedaan, dat hij dan te laat voor de afspraak zou komen, dus wat zeg je dan als moeder? "Ik breng je wel."

Een dik uur later reden we Utrecht in, wat een prachtige stad! Er waren de nodige wegwerkzaamheden, dus kregen we veel smalle straatjes te zien, en we stonden bij een stoplicht stil, naast een knus uitziende winkel/lunchroom (Bakkerswinkel) waar je naast broodjes en drinken ook high-tea kon krijgen, de tafeltjes buiten zaten vol. Ik had honger, dorst en moest naar de wc, wat ik in alle haast van vertrek was vergeten, maar goed, we stonden vooraan bij het stoplicht dat op groen sprong, en we reden door. En nadat ik zoon op de gewenste plaats had laten uitstappen om zich ruim op tijd voor zijn studiekeuze afspraak te melden, reed ik door tot ik een parkeerplaatsje had gevonden. Na een paar minuten te hebben gereden -afslag, stoplicht, afslag- was ik blij met m'n navigatie, want ik was nu al het (de weg terug) spoor bijster.

Heerlijk, parkeerplaats keuze genoeg bij een grachtje, en ik zette de auto in de schaduw, en bedacht me dat er wel vast een catch achter zou zitten in de verder overvolle parkeerplaatsen elders. Een €4,80 per uur catch. Jeminee, dat is geen kattenpis zeg! Maar zojuist las ik (zie hier ) dat deze automaten door criminelen misbruikt worden om de pasjes mee te skimmen, toch niet op de locatie waar ik stond he?!  En omdat ik vermoedde dat de test wel 2 uur zou kunnen duren, betaalde ik ook voor 2 uur. Tenminste, nadat ik door had hoe deze parkeerautomaat werkte. Pasje in de gleuf stoppen was niet moeilijk, maar dan…

Boven het gleufgedeelte zat een beeldscherm met heel veel keuze-tekst, alleen had ik niet gelijk in de gaten dat je het beeldscherm moest aanraken om verder te komen, en toen ik dat door had, kwam er een Italiaanse man (toerist?) schuin achter me staan van middelbare leeftijd (ietsje ouder dan ik dus), die in gebrekkig Engels dingen aan mij begon te vragen over het parkeerautomaat.

Ondertussen probeerde ik mijn autopapieren te vinden, want een kentekennummer moest ingevuld worden. En die Italiaan maar kleppen en ik -goed opgevoed als ik ben- beleefd blijven en hem uitleggen dat ik het ook niet wist, dat dit mijn eerste ervaring was met dit ding.  Na alles te hebben ingevuld en toen ook nog gekozen te hebben voor 2 uur parkeren (mamamia, det ies-a lot-ta mannie), (en ja, ik schermde het intoetsen van mijn pincode goed af) pakte ik het kaartje en mijn pasje en liep -nadat ik het kaartje achter het raam had gelegd van mijn auto- de straat uit, op zoek naar een koffie-gelegenheid.

Om het hoekje was wel een coffeeshop, en het was er zo tegen de middag al een vrolijke boel, en ik liep er met een boogje omheen om niet bedwelmd te worden van de lucht. Ik zag niks wat open was, en vroeg aan een student die langs liep of ik ergens koffie kon drinken zonder dat er joints aan te pas kwamen, en hij wees de straat uit; "aan het eind bij de stoplichten zit een bakkertje waar je kan eten en drinken", en ik bedankte hem. Grote grijns, want dat bleek dus het Bakkerijtje te zijn van de scones.

Ik nam binnen plaats op een bankje, maar nam geen scones -hoewel ze er zalig uit zagen met jam en clotted cream- maar een hele verantwoorde broodje van de dag, met oude kaas, pijnboompitten, balsamico, tomaten en sla. Superzalig! Heerlijke cappuccino erbij en om het feest te completeren had ik toen de ereader erbij gepakt, om lekker verder te kunnen lezen in deel 2 van het Millennium (lees het voor de 2e keer en het blijft boeien). Helaas sms-de zoon al na een half uur dat-ie klaar was en buiten stond te wachten, het had van mij wel langer mogen duren. Snel betalen en naar de auto, en om 2 uur waren we weer thuis. Wat een gekke dag, zomaar uit lunchen gegaan in Utrecht en gelijk weer naar huis.

Uitslag van de test? We zijn wat dat betreft voor niets naar Utrecht geweest, zoon was verkeerd ingelicht geweest en bleek dus niet getest te kunnen worden. Raar, ja, maar niet vervelend voor mij; het was quality time met mijn -altijd met zijn neus tegen het beeldscherm van zijn pc geplakt zittende- zoon in de auto, en dat is ook wel wat waard.