Gisteren was zo’n dag van toestanden, mijn pc deed raar en daardoor kon ik geen blogje plaatsen, iets van teveel koekjes gegeten of zo, nou ja zeg! De koektrommel gisteravond leeggemaakt en hoera, nu doet alles het weer, alleen moet ik wel de wachtwoorden overal opnieuw invoeren; hebben normale mensen maar 1 wachtwoord voor alles, ik heb er wel 10, dus dat is heel veel uitproberen voordat ik de juiste heb gevonden, het houd je scherp, zo op de vroege ochtend.

Gisterochtend kwam ik terug van fitness en trof Zopje aan, lekker op tafel liggend op mijn strijkmat, dacht ik, maar toen hij opstond om me kopjes te komen geven, bleek dat hij met zijn dikke gat op de quiltklok had gelegen! Daar kunnen de wijzertjes niet tegen, zo voorzichtig mogelijk heb ik ze terug recht gebogen, want op het quiltweekend was dit ook al gebeurd, maar toen was een tas de schuldige, en voelden de wijzertjes met het rechtbuigen al heel broos aan; voor je er erg in hebt, zegt een wijzertje “krak”.

Van lekker achterover leunen was later op de dag geen sprake van; de bel deed het niet, hij haperde al langere tijd, en gisteren deed hij het dus helemaal niet meer, en moest het onvermijdelijke gebeuren, een nieuwe kopen en monteren. Ik ben best wel handig, vind het niet akelig om gaten te boren en dingen op te hangen, maar de vorige keer had ik al een beetje probleem met het ophangen, dus besloot ik het nu anders te doen. Montageplakband speciaal voor zware belasting, speciaal voor op buitenmuren en zulks, dat ging ik proberen, en dat lukte ook prima. Draadje in de oude bel was door, en de boel zat vol roest en spinnen, dat zal met de nieuwe niet gebeuren, die heeft een afdichting ook aan de achterkant, de tape!

Alleen de draadjes onder de schroefjes van de nieuwe bel vastzetten, dat bleek toch wel op een zaak van een hele lange adem en volle pot geduld uit te lopen, ik ben er bijna 20 minuten mee bezig geweest! Steeds weer zat het vast, en knapte het dunne koperdraadje af op het moment dat ik de bel wilde vastkoppelen. Kon ik weer opnieuw het kabeltje strippen, ik hield op den duur maar 3 cm kabel over, het mocht echt niet vaak nog mislukken, en daar kwam nog bij dat ik een afspraak had en echt over 5 minuten de deur uit moest. Maar hoera, het lukt, ook omdat ik mijn hoofd koel en mijn handen stil hield met het vastzetten, nog even testen of hij het deed, en toen ik hem vanmorgen nog lekker strak tegen de muur aan zag zitten, kon ik mezelf echt een schouderklopje geven. Mission completed.

Ik heb alle foto’s van het quiltweekend hier onder dit poezenplaatje gestopt, zo kunnen jullie net als die kat op het gemakje kijken zonder dat pc’s crashen van de slideshows.