Half 5 was ik weer thuis en nu zit ik te genieten van een kopje koffie terwijl de chemo zijn werk weer mag doen. Terwijl ik op Perry stond te wachten viel mijn oog op een chocoladetaart in de vitrine van het restaurantje, en het knipoogde terug. Ja zeg, er stond nog net niet mijn naam op, ik moest hem opeens hebben. Net zo’n onweerstaanbare drang als bij lieve mooie lapjes in een quiltwinkel. Dus 1 puntje gekocht, en voor de rest van de familie elk een gevulde koek. De chocoladetaart was zalig! Niet zwaar met dikke creme maar met mouse en krokante bodumpje en hele zachte cake heel dun er tussen, en bovenop een chocoladelaag met iets van krokante knispers. Of dit nou koek was, of nootjes, ik weet het niet. Om daar achter te komen zou ik dus nog een puntje moeten proeven, maar ik denk dat ik Perry niet zo gek krijg.
Nou is het ook de goden verzoeken, nog een stuk taart; ik ben nog niet misselijk en dat wil ik zo houden ook.

Mijn kamergenote Corrie was er voor de laatste keer, ze had op echte Zeeuwse bolussen getrakteerd en die hebben we naar binnen zitten smikkelen, heerlijk. Daar kan je mij voor wakker maken! Ik had mijn fotoboekje met eigen quilts meegenomen (ze vroegen er de 2e keer al om en ik vergat het steeds) en hebben Corrie en de verpleegkundige die langs kwamen erin gekeken. Ze waren heel verbaasd en vroegen zich af waar je die mooie stoffen toch kon kopen. Mijn knuffelquilt op bed trok weer de aandacht, er kwam weer een verpl.k kijken die het in het voorbij lopen had gezien. Ze zei dat ze had gehoord dat ik voor alle bedden op de afdeling net zo’n quilt ging maken en dat dit wel heel lief was.

We hebben nog wat gekletst tijdens het handwerken en dutten, maar Corrie was echt veel vermoeider dan de vorige keren, ze sliep heel veel. Zoals altijd was zij weer sneller klaar met haar chemo dan ik en heb ik nog even naar Oprah gekeken, en toen werd ik verlost van mijn infuus en kon ik gaan.

Ik moet stoppen met bloggen zegt Perry, ik begin een maskertje te krijgen. Soms lijk ik net op Zorro , maar dan met een rood gezicht en een wit masker rond mijn ogen en geen snor. Heftig. Mijn ogen lijken af en toe in brand te staan en zijn dik en tranend, mijn handen staan dik en mijn plas is vuurrood. En dit gaat allemaal weer snel over.
Perry kookt vanavond en dus wordt de bestelling voor de broodjes van de shoarmaboer opgenomen. Doe mij maar een broodje gezond.