Tijdens het doorquilten voor iemand anders (het roze is een proefquiltje om het motief te oefenen)

sloeg op Koningsdag de naaimachine vast, het onderdraad was gebroken en met het spoelhuis uitnemen zag ik de oorzaak: het metalen inlegzooltje in het spoelhuis was verschoven en zat met een stukje bijna dubbel gevouwen klem in het gat. De functie van dit zooltje -zo vernam ik later- is zorgen dat het spoeltje ietsje opwipt waardoor het er makkelijker uit te pakken is, en zonder dit inlegzooltje kan je ook naaien/quilten. Wist ik niet, dus ik boog het deeltje zo goed en kwaad als het kon om
(zie het boogje links waar het nog opwipt) en legde het op zijn kop terug in het spoelhuis, de quilt moest immers zo snel mogelijk af. Voor de zekerheid toch maar een afspraak voor een onderhoudsbeurt gemaakt bij Rijkers in Veghel,  en gisteren was het zover.

Bij Rijkers kan je op de onderhoud wachten (op afspraak) en de dame in de winkel zei dat de naaimachine tegen 12 uur klaar zou zijn. Ze nam mijn telefoonnummer op, ik kreeg een bonnetje, en toen ik de winkel weer uitliep zag ik dat er een parkeerplaatsje op het terrein van de winkel leeg was gekomen, dus verplaatste ik mijn auto, dat scheelde toch al gauw een paar euro aan parkeergeld. Eerst lekker de stad in, maar helaas was bijna alles dicht, ook de stoffenwinkel tegenover Rijkers 🙁 , dus ging ik naar de brasserie Hoogh Bezoeck, halverwege even schuilen voor een milde regenbui. Ik nam bij de brasserie plaats aan het raam, bestelde een appeltaartpuntje, nou ja, puntje….

het bordje was maat ontbijtbord; gelukkig was het grootste deel appel en was het deeg knapperig en dun, en buiten waren werklui bezig twee joekels van zonneschermen tegen de gevel te plaatsen. Het begon steeds harder te waaien, de schermen werden af en toe flink opgetild door de wind, waarop de mannen gehaast de schermen in lieten rollen om even later weer uit te rollen, want de klus van afstellen moest nog geklaard worden. De eigenaresse van de zaak had het druk met het rechtop zetten van omgewaaide vaasjes bloemen buiten op het terras, en op een gegeven ogenblik schoof het reclamebord van de zaak voorbij, tegengehouden door een werkman. De sluizen gingen open en een plensbui van jewelste volgde, waarop de eigenaresse met jas aan gehaast alle stoelkussens en vaasjes met bloemen naar binnen bracht. Eenmaal gestopt met regenen gingen de werkmannen verder met het afstellen van de schermen, ik zag af en toe de paniek in hun ogen als de wind er weer vat op kreeg, mijn boek bleef amper aangeroerd naast me op tafel, het leek wel een slapstick.

Aart had me getipt voor hun lekkere kaassoep in een harde Italiaanse bol,

en het was een complete maaltijd, even een gevecht met mes en vork om het brood in stukken te snijden, en toen was het smullen maar! Zware regenbuien hielden me even binnen, en zo liep ik pas tegen 1 uur bij Rijkers naar binnen, de naaimachine was schoongemaakt e nagekeken, er was niks mis mee, ik kocht het voetje van de maand (met korting), een rimpelvoetje

bij het afrekenen vroeg de baas of de rode Volvo op hun parkeerplaats van mij was. Ja dus. En toen bleek dus dat ik een klant had ingesloten (de auto’s staan in 2 rijen naast/achter elkaar) en dat haar auto daar wegkrijgen heel veel werk was geweest. Ik schaamde me diep, en blijkbaar was het me aan te zien, lachend zei hij dat ik de volgende keer mijn autosleutels gewoon bij hun achter moest laten, en met een: “Zal ik zeker doen, nogmaals sorry.”, wist ik niet hoe snel ik weg moest wezen.

Op weg naar Best, want daar zit de quiltwinkel De Quiltsteek, van Corry van der Aa; ik was er nooit eerder geweest maar was door Corrie uitgenodigd toen ze las dat ik naar Veghel ging. De wind blies niet alleen mijn auto maar ook veel takken en zelfs bomen over de weg, het was echt aan het spoken, en na de afslag (Best-West) bijna bij de winkel aangekomen moest ik uitkijken voor deze overstekende boom.

Mijn navigatiesnol stuurde me het erf van een boerderij op, het juiste adres zo bleek wel; binnen in de Quiltsteek was het gezellig, met maar 3 dames aanwezig vanwege het weer en de dag (5 Mei waardoor veel mannen ook vrij waren)
 
het was er lekker warm, de soep stond al op 🙂
Naast lapjes kijken en kletsen werd er ook nog gewerkt, ik had mijn Life is Beautiful meegenomen, maar de steekjes klein en regelmatig krijgen lukte me niet zo goed, het autorijden met de harde rukwinden ging ten koste van mijn pols, ik kreeg tijdens het borduren steeds kramp. Anita was geconcentreerd bezig met haar BOM (elke week twee gratis patroontjes van een quilt welke naam me is ontschoten)

Hieronder worden even de agenda’s naast elkaar gelegd om afspraken te maken, links Anja en rechts Corry

De foto’s zijn gemaakt met mijn iPhone, dus niet van beste kwaliteit, maar het is om een indruk te krijgen, dat wat je zo ziet is in het echt nog mooier, de enorme hoeveelheid stof was indrukwekkend, wauw, ik wist niet waar ik eerst moest kijken.

zien jullie ook dat snoepje van een cheaterfabric onder de rollen op de kast?
Helemaal mijn smaak, ideaal voor achterkant, of dekbedhoes,

Mooi hè?

deze stoffen bleven aan mijn vingers plakken

de dames keken me geschrokken aan toen ik de rollen bij mijn gezicht hield met de vraag of deze kleuren me staan, je gaat toch geen kleren maken van quiltstoffen?  Oh jawel!

Deze waren in de aanbieding, en zo heb ik over een tijdje twee bloesjes voor samen 40 euro , dat is niet veel geld voor zo’n mooie kwaliteit. Een vermoeiende autorit naar huis volgde, waarbij de hele rit continue aan mijn auto werd geduwd en getrokken, heen en weer geschud en soms was het zicht door plensbuien zo slecht dat iedereen niet harder dan 60 km per uur reed. Wat was ik toe aan koffie bij thuiskomst. Toen ik naar bed ging waren ze al gewassen en gedroogd met mooie bloesjes in het vooruitzicht, en de restjes gaan later in een quilt 🙂