Het gaat weer wat beter met mijn pols, als ik voorzichtig aan doe -dus niet alles achter elkaar willen snijden maar uitsmeren over een of twee dagen- dan kan ik nog wat met de gesneden lapjes doen, en dat voelt weer heel lekker! Jullie zagen in mijn vorige blog dat ik aan een babyquiltje was begonnen,

Na drie keer zuchten was de top klaar 🙂
Wat mij erg beviel met het naaien, was het webben (zal vast wel een andere naam hebben), dus je naait alles als een ketting aan elkaar, en dan hoef je alleen maar te strijken en om te vouwen en weer te naaien, zonder dat er een speld aan te pas komt liggen de kruispunten al strak tegen elkaar aan.

het vergt wel enige organisatie, afwezigheid van op tafel springende katten én oplettendheid, maar dan komt het ook mooi uit.

Na nog een paar keer zuchten, na het zoeken van een geschikte randstof bij de andere stofjes die ik voor mijn verjaardag had gekregen van dochterlief, een knalroze satijn door mijn moeder geverfd,

kwam ook de tweede top klaar! Ik heb niet gelet op hoe de printjes kwamen, dat de meesten mooi als wieken aan de molen van richting veranderen is puur toeval.
Het zuchten bij deze top kwam van ver toen ik er achter kwam dat een grote print zoals die bollen niet zo geschikt is voor dit patroon, ook omdat je moet opletten dat de kleine driehoekjes nog wel opvallen. Ik heb heel even overwogen deze bollenstof te vervangen door een andere stof, maar gelukkig kon ik loslaten. Het eindresultaat is een vrolijke quilt, en als het een huilbaby is, ligt het niet aan dat ene printje dat niet klopt.

En top drie is ook al in de maak, niet voor een baby, tenminste, niet dat ik weet 🙂 ,  van een bij Mascha gekochte charmpack,

en de bordeaux rode stof die ik nog had is prachtig gevlamd, niet van Moda (van stof.dk), en de kleur zit er precies in.  De vierkantjes heb ik 2 inch gesneden. Door later alle blokken aan elkaar te naaien worden de rode hoekjes nog kleiner en dus iets subtieler.
Lekker ketting naaien,

ketting strijken en ketting omstrijken,

het fijne van niet eerst losknippen is dat de stoffen strak blijven liggen tijdens het omstrijken van de hoekjes en je de minste kans op vervorming krijgt.
En dan is het een kwestie van de juiste hoeveelheid omgestreken hoekjes eraf knippen, en tegen de muur plakken. De afgeknipte hoekjes gaan deze keer in de zak voor een dame van de bee die ik er heel blij mee maak.

Eerst wilde ik de printjes mannetje aan mannetje leggen,
 
of moet ik zeggen: dametje aan dametje, want het zijn wel erg vrouwelijke stofjes, maar ik vond het een beetje te zwaar en te druk en te saai, en toen ontdekte ik een sjieke Rudolf Randolph die wel met de dames wilde flirten, gelukkig heb ik nog twee meter van deze lichte stof, dus ook genoeg voor een mooie rand,
en kijk eens aan, dit is volgens mij helemaal raak! Lekker luchtig, zomers. De stofjes heb ik nog niet goed verdeeld op de wand, ik heb toen het idee in me opkwam snel gesneden en geplakt. Morgen snijd ik de rest van de lichte vierkanten, ik wilde eigelijk achter mekaar door doen, maar gelukkig greep mijn verstand in.